• Bardzo dobrze napisany reportaż. Wyspę, którą zwiedzałem kilka lat temu, teraz dopiero uzupełniłem wiedzę na temat jej historii. Autorka lekkim piórem przedstawiła nie tylko historie wyspy i ludzi z nią związanych, ale największą wartością była historia odkryć medycznych dotyczących trądu. Obok rzeczowych informacji, autorka przedstawia tragiczne wręcz losy ludzi, którzy byli separowani i więzieni na wyspie. Kiedy można zrozumieć takie zachowanie osób społeczności we wcześniejszych wiekach, to jednak wraz z postępem medycyny, ale nie powiązany z akcją edukacyjną niewiele w tym zakresie zrobił. Książkę warto przeczytać, nie tylko na walory historyczne, ale można odnieść się do współczesności, kiedy coraz częściej społeczność dąży do wykluczenia ludzi, ze względu nie tylko na choroby, ale ulegając manipulacji politycznej i wiary w roznoszenie różnych „pierwotniaków” izoluje się ludzi ze względu na kolor skóry. Dlatego też we współczesnym języku stosuje się zasadę, że ktoś jest trędowaty, czyli nieakceptowalny przez dane środowisko. Polecam
  • Rewelacja! Czyta się jednym tchem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo