• "Minaret" to jedna z części z serii " Kobiety Orientu". Bohaterką jest Najwa, pochodząca z wyższych sfer. Dziewczyna mimo bycia Sudanką uczęszcza na uniwersytet, nosi współczesne stroje, prowadzi samochód i chodzi do dyskoteki. • Pech sprawia, że życie które dotychczas znała diametralnie się zmienia. Po aresztowaniu oraz straceniu jej ojca ( polityka), wraz z matką i bratem zamieszkuje w Londynie. Życie tutaj jest inne od tego do którego przywykła. Śmierć matki oraz więzienie brata sprawia, iż nie może poradzić sobie z przeszłością. Przyzwyczajona do służby, sama staje się służącą. • Nieoczekiwanym wytchnieniem od codziennych trosk staje się religia. Niegdyś stroniąca od wszelkich form związanych z wiarą teraz odczuwa ulgę mogąc schować się za hidżabem i stać się niewidzialna. • Autorka pokazuje islam od tej dobrej strony. Opowiada o przynależności, poczuciu wspólnoty, które pomaga często w w samorelizowaniu się. • Leila Aboulele przedstawia sposób patrzenia na świat arabskich kobiet inny od tych, które znamy. • Udowadnia, że religia może dać siłę, przyjaźń i ukojenie. • "Minaret" to latarnia wskazująca drogę do bezpiecznego portu gdy się zgubimy.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo