• To pierwsza z serii(nie mogę znaleźć nazwy) 4 książek. Wyczekiwany debiut 2019 r. Można powiedzieć, że udany. Wszystkie 4 książki dotykają przyjaźni, relacji i miłości między dotkniętymi życiowo młodymi ludźmi. Wszystkie książki czyta się z przyjemnością i wzruszeniem.
  • O tej książce już przed premierą słyszała chyba cała blogosfera. Każdy kto miał okazję wcześniej ją przeczytać, wychwalał twórczość Klaudii Bianek niemal pod niebiosa. Jednak dopiero po premierze nastało prawdziwe szaleństwo. W zatrważającym tempie bookstagram zaczęła zalewać fala pozytywnych opinii, a po negatywnych wciąż nie było nawet śladu. Przyznam szczerze, że trochę mnie to zaniepokoiło. Na początku z wielką chęcią chciałam sama również przeczytać tą książkę, lecz brak negatywnych recenzji sprawił, że zaczęłam się zastanawiać czy na pewno powinnam to zrobić. Przecież nie byłby to pierwszy raz, gdy tak zachwalana powieść srogo by mnie rozczarowała. Jednak dni upływały, a opinia czytelników w ogóle się nie zmieniała. Wtedy uznałam, że muszę przeczytać „Jedyne takie miejsce” i przekonać się na własnej skórze jak to jest z twórczością Klaudii Bianek. Czyżby naprawdę była, aż tak wspaniała, jak wszyscy piszą? • „Jesteśmy stworzeni do przeżywania dobrych i złych dni. Dobre są po to, by dać nam siłę. Zaś źle uczą pokory i wytrwałości.” • „Jedyne takie miejsce” to jedna z tych książkę, które mimo swojej prostoty i braku oryginalności zachwycają czytelnika. Nie wiem jak udało się to Klaudii Bianek, ale naprawdę trudno nie polubić tej historii. Jest mądra, ciepła, wrażliwa oraz pełna emocji, a przy tym tajemnicza i niezwykle autentyczna. W przeciwieństwie do wielu innych książek z literatury romantycznej nie ma tutaj szumu dużego miasta, wielkich pieniędzy ani typowego playboya. Wręcz przeciwnie. Autorka za pomocą historii nastoletniej Leny i Alana pokazuje czytelnikowi, że spokojna polska wieś i zwyczajne, codzienne problemy, z jakimi muszą borykać się normalni ludzie też mogą być interesujące. Zwłaszcza gdy wykreowani bohaterowie to postacie z krwi i kości, które popełniają błędy, jak każdy z nas. To sprawia, że kiedy już raz sięgnie się po tą książkę to nie sposób jej odłożyć na bok, aż do ostatniej strony. Klaudia Bianek operując prostym językiem stworzyła niesamowicie wciągającą historię, która swój fenomen zawdzięcza wspaniałemu klimatowi oraz swej autentyczności. • „,,Nigdy" to było takie duże, kategoryczne słowo. Czasem używało się go w odniesieniu do tego co pozytywne, ale częściej po prostu odbierało nadzieję, zamykało pewne rozdziały w życiu...” • „Jedyne takie miejsce” autorstwa Klaudii Bianek to naprawdę udany debiut literacki, z którym można miło i przyjemnie spędzić czas. Myślę, że ta ciepła historia o przyjaźni, miłości i trudach codziennego życia podbije serce niejednego czytelnika, tak jak podbiła moje. Osobiście z niec­ierp­liwo­ścią­ czekam na kolejne książki tej autorki, a tymczasem gorąco polecam Wam „Jedyne takie miejsce”. Ta lektura na pewno rozgrzeje Wasze serca i sprawi, że mile spędzicie z nią czas. • Aleksandra • Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Jedyne takie miejsce” autorstwa Klaudia Bianek. • Więcej na : [Link] oraz [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo