• W książkach swoich obficie cytuje Pismo Święte,KKK, jak również- niektórych świętych. Jednak wplata wątki sprzeczne z nauką Kościoła, takie jak okultyzm, magia,kult bogini (uważa, że Maryja jest inkarnacją bogini). Ten kult opisuje w kolejnej książce: " Nad brzegiem rzeki usiadłam i płakałam..." Świadomy tych sprzeczności chrz­eści­jańs­kich­ czytelnik, z pewnością je zauważy. Powieść ( jak każda inna tego autora) taka inna! Zawiera wątki psychologiczne(jak odnaleźć siebie? jak znaleźć cel w swoim życiu?), • dlatego nie da się jej przeczytać szybko. Każde zdanie wprowadza w świat Paola Coelho. W "Pielgrzymie"autor opisuje o ludziach prostych, przypadkowo spotkanych i to są dla autora rzeczy niezwykłe. Choć wielu z nas będzie krytykować i przeczyć, świat autora, jak mi się wydaje jest po trosze światem każdego z
    +2 trafna
  • Książka debiutancka, którą przeczytałam po "Alchemiku" i którą odebrałam nieco inaczej, żeby nie powiedzieć gorzej. "Alchemik" jak dla mnie jest lepszy.Książka wycisza, pozwala a wręcz kieruje, by pomyśleć nad światem, nad drogą życia. Polecam nie tylko osobom wierzącym, ale również tym, którzy potrzebują zadumy nad własną drogą miłości, tolerancji, tradycji. Dla mnie to dobra lektura, chociaż daleka od moich poglądów.
  • Po książkę sięgnęłam tylko ze względu na tematykę Camino de Santiago. Niestety nie spełniła moich oczekiwań, a ciągłe mieszanie tradycji chrz­eści­jańs­kich­ z jakimiś obrzędami okultystycznymi czy innymi jest w tej książce irytujące.
  • Pielgrzym- został przeze mnie zakupiny niedługo po przeczytaniu tytułu "Nad brzegiem rzeki Piedry". Miałam nadzieję, że będzie się go czytać tak samo przyjemnie, jednak ciut się zawiodłam. Do książki przysiadałam kilkakrotnie z dużymi odstepami czasowymi. Całą przeczytałam wiele lat po kupieniu i stwierdzam, że warto. Porusza ona wiele aspektów religijnych do, których trzeba dorosnąć aby je zrozumieć.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo