24.10.2016CHWILE. Część pierwsza. Kurza pamięć

„Przeżywamy kryzys rodziny”, „Coraz więcej małżeństw rozwodzi się”, „Młodzi wolą życie singli niż zakładanie rodziny”. Zapewne każdy z nas spotyka się dość często z takimi lub podobnymi komunikatami, analizami, z których wynika, że współczesna rodzina jest w bardzo wątłej kondycji. Owszem, są także głosy antropologów, mówiące że rodziny zawsze były w kryzysie i nawet teraz nic nadzwyczajnie złego się nie dzieje, ale… kto by słuchał naukowców?
Wspominam o tym dlatego, że jestem po lekturze długiej opowieści o rodzinie. Jej autorem jest Wiesław Trawa, a książka nosi tytuł „Chwile, kurza pamięć” i jest pierwszą częścią historii jego, jak mniemam, rodziny.
Wiesław jest najmłodszym z synów, choć nie najmłodszym z całego rodzeństwa. Poprzez opowiadanie historii ze swojego życia, maluje obraz najbliższej rodziny. Obraz ciepły, choć nie brakuje w nim też smutnych, a czasami nawet drastycznych motywów (jak opis zabijania psa). Są one jednak tylko ciemniejszymi plamkami na tle całości. A wspomniana całość jest ukłonem Autora dla Jego rodziny, wystawionym jej literackim pomnikiem i hymnem pamięci.
www.ebooki123.pl

Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Psychoskok
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo