05.10.2016Amfetamina – thriller psychologiczny

Trzymający w napięciu thriller psychologiczny, z zaskakującym zakończeniem. Główna bohaterka Iza pozornie zdaje się spełnioną diwą operową, która nie dostrzega niczego poza swą karierą. Do tej pory z łatwością rezygnowała przecież z zakładania rodziny, i łamała serca uwielbiających ją mężczyzn. Widmo starości i nieubłagany czas nakazuje jej zmienić dotychczasowe życie, ale będzie trudniej niż mogła przewidzieć…

Natura obdarzyła Izę urodą, talentem, wielkim sercem i wybujałym temperamentem. Cechy te powinny ułatwiać nawiązywanie saty­sfak­cjon­ując­ych pod każdym względem relacji, niestety aktualny kochanek odnajduje szczęście w ramionach młodszej śpiewaczki, a ta namawia go do zatrucia Izy amfetaminą.

Działania kochanki, która zamierza zastąpić Izę w łóżku i na scenie sprawią, że straci ona głos i zacznie halucynować diabła z opery „Faust”, w której gra rolę Małgorzaty. Wizje mogą być jedynie podszeptami wyrzutów sumienia, ale może zło w najczystszej formie postanowiło zaoferować jej odzyskanie głosu w zamian za wyzbycie się hamulców moralnych tkwiących w głębi jej duszy?

Nad Izą wisi miecz Damoklesa, to znaczy koniec kariery, ale będzie walczyć o nią do upadłego, wszelkimi sposobami.

„Amfetamina” Stefani Jagielnickiej to trzymający w napięciu thriller psychologiczny, z zaskakującym zakończeniem. Na wyjątkowość pozycji wpływa fakt, iż całość akcji zbudowana jest dzięki niezwykłemu połączeniu spraw grząskich, problemów świa­topo­gląd­owyc­h, nie tylko w przypadku Izy, lecz również innych niezwykłych pacjentek szpitala psyc­hiat­rycz­nego­ z pogonią za doskonałością, szaleństwem, odmiennymi stanami świadomości po narkotykach i chorobami psychicznymi.

www.infoart24.pl
tylkorelaks.pl

Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Psychoskok
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo