23.11.2015Aneta Skarżyński bawi nas i uczy - Wyspy Pieprzowe

„Wyspy pieprzowe” zamykają tryptyk Anety Skarżyński o życiu szalonej i obdarzonej mocą przyciągania sytuacji nietypowych imienniczki Autorki. Czytelnicy, którzy polubili styl i klimat wcześniejszych „Wysp…”, nie zawiodą się i teraz. Otrzymujemy bowiem ciepłą, pełną humoru, lekko napisaną książkę o dalszych życiowych perypetiach Anety. Od egzaminów wstępnych do wrocławskiej Akademii Muzycznej, przez zdobycie dyplomu magistra sztuki, po udane próby malarskie i biznesowe. Przy lekturze szanowny czytelnik wiele razy uśmieje się do łez. Ale dorosłość niesie ze sobą znacznie mniej beztroski niż wcześniejsze etapy życia, więc Aneta wielokrotnie znajdzie się w sytuacjach wcale nie radosnych…
„Wyspy pieprzowe” są nie tylko rozrywkową, ale i pouczającą książką. Pokazują, jak wiele zależy w naszym życiu od ludzi, których spotykamy na swojej drodze, jak wiele zależy od tego, czy potrafimy wyciągać wnioski z tego, co nas spotyka oraz jak wiele zależy od naszej wiary i determinacji w drodze do wyznaczonego sobie życiowego celu.

Aneta Skarżyński bawi nas i uczy…

Szkoda, że musimy pożegnać się już „wyspiarskim” cyklem. Mam jednak nadzieję, że nie żegnamy się z Anetą Skarżyński jako autorką książek.
To byłaby duża strata…


Wyspy Pieprzowe - mała.jpg Wyspy Pieprzowe - mała
jpg, 86 KiB, 349x500
Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Psychoskok
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo