11.11.2014Anna Ficner - Ogonowska - "Alibi na szczęście"

Witajcie! Przepraszam, za tak długą nieobecność tutaj, ale mam solidne wytlumaczenie! Otóż pod koniec maja urodził się mój Synek i teraz on pochłania prawie każdą moją wolną chwilę.

No ale udało się gdzieś między karmieniem, przewijaniem itd, wśród bezsennych nocy, przeczytać "Alibi na szczęście".

alibi-na-szczescie-b-iext8320075.jpg

Według mnie to lekka i przyjemna lektura.
Ma dość przewidywalny rozwój akcji mimo, że autorka starała się wprowadzić elementy zaskoczenia.
Jeżeli macie ochote na coś fajnego, ciepłego, a może nawet i wzruszającego w pewnych momentach to polecam ją na długie jesienne wieczory :)😊 Najlepiej będzie jeśli usiądziecie w fotelu z kubkiem ciepłej herbaty, nakryjecie się kocem i zaczniecie czytać :)😊
Żałuję że mnie się to nie udało, bo podejrzewam że gdybym tak usiadła i przeczytała jednym tchem od początku do końca to książka zrobiłaby na mnie jeszcze lepsze wrażenie.

Pozdrawiam Was serdecznie i do następnego razu! :)😊


alibi-na-szczescie-b-iext8320075.jpg alibi-na-szczescie-b-iext8320075
jpg, 24 KiB, 290x416
Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Meggy
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo