20.05.2021 Światowy Dzień Pszczół

20 maja obchodzony jest Światowy Dzień Pszczół. Został on ustanowiony w 2018 roku przez ONZ z inicjatywy Słowenii. Święto pokrywa się z dniem urodzin (20 maja 1734 roku) Antona Janšy – XVIII-wiecznego pioniera nowoczesnego pszczelarstwa, pochodzącego właśnie ze Słowenii. Celem Światowego Dnia Pszczół jest podkreślenie znaczenia tych owadów dla pozyskiwania żywności oraz zwrócenie uwagi na występujące wobec nich liczne zagrożenia we współczesnym świecie.

Dzień Pszczół.jpg

W ostatnich latach następuje niestety zmniejszenie populacji pszczół. Powodem tego są głównie – nadmierne oraz nieprawidłowe stosowanie środków ochrony roślin i nawozów, coraz większe zani­eczy­szcz­enie­ środowiska i niekorzystne zmiany klimatu.

Nie tylko miód
W Polsce występuje blisko 500 gatunków pszczół. Najbardziej znana jest pszczoła miodna. Pszczoły miodne zbierając nektar i pyłek kwiatów, który jest ich pożywieniem, jednocześnie zapylają rośliny owadopylne. Prowadzone przez nie zapylanie roślin jest jednym z najważniejszych czynników plonotwórczych. Pszczoła miodna, oprócz przyczyniania się do znacznego zwiększenia plonów rolników, wytwarza jednocześnie cenne produkty pszczele, tj.: miód, wosk, pierzgę, propolis, mleczko i jad pszczeli.

„Pracowity, jak pszczoła”
Najbardziej rekordowe zbiory miodu w naszym kraju w ostatnich latach miały miejsce w 2015 r. Wówczas zebrano w Polsce 22 tys. ton miodu.

Według badań statystycznych, spożycie miodu w Polsce wynosi średnio około 0,4 kg rocznie na 1 mieszkańca. To zdecydowanie za mało – twierdzą specjaliści z Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i jako przykład podają sąsiednie Niemcy, gdzie ten wskaźnik wynosi prawie 3-krotnie więcej. Co ciekawe – najwięcej miodu w naszym kraju spożywają renciści i emeryci, a najmniej… rolnicy.


Dzień Pszczół.jpg Dzień Pszczół
jpg, 3.1 MiB, 3264x2448
Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Wilczyn GBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo