17.05.20212021 - Rok Norwida

W uznaniu zasług Cypriana Kamila Norwida dla polskiej sztuki i polskiej kultury, w 200-lecie jego urodzin, Sejm Rzec­zypo­spol­itej­ Polskiej podjął w piątek uchwałę ustanawiającą rok 2021 Rokiem Cypriana Kamila Norwida.

Norwid (1).jpg

"W roku 2021 upłynie 200 lat od urodzenia Cypriana Kamila Norwida. Przyszedł on na świat 24 września 1821 r. na Mazowszu, w Laskowie-Głuchach koło Radzymina. Był poetą, dramatopisarzem, prozaikiem, artystą sztuk pięknych i myślicielem. Zmarł 23 maja 1883 r. w Domu św. Kazimierza w Ivry pod Paryżem, opuszczony i zapomniany. Większą część życia spędził na emigracji, podróżując po Niemczech, Włoszech, Belgii, Anglii i Stanach Zjednoczonych, by ostatecznie osiąść w stolicy Francji"

Historycy literatury dopatrują się w jego twórczości związków z wieloma nurtami: romantyzmem, klasycyzmem i parnasizmem. Tłumaczył (choć tylko frag­ment­aryc­znie­) Byrona, Szekspira, Benvenuta Celliniego, Bérangera, Horacego, Tyrteusza, Homera. Po jego śmierci wiele z jego dzieł zostało zapomnianych. Za życia niedoceniany, odkryty ponownie w okresie Młodej Polski. Zaledwie niewielka część twórczości Norwida ukazała się za jego życia, pod koniec XIX wieku odkrył ją i zaczął publikować Zenon Przesmycki (Miriam). Stąd utarło się przekonanie, że Norwid jako twórca został odrzucony przez współczesnych, by być zrozumianym dopiero przez następne pokolenia „późnych wnuków”. Wśród historyków literatury natomiast trwają spory, na ile był romantykiem, a na ile istotnie wyprzedzał swoją epokę.

Dzieła C.K. Norwida:
Dialog zmarłych – akwaforta, sucha igła (1871)
Pytania – akwaforta (1863)

Liryki

Bema pamięci żałobny rapsod (1851)
Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856)
Do obywatela Johna Brown (1859)
W Weronie
Italiam!, Italiam!
Moja ojczyzna
Pieśń od ziemi naszej
Vade-mecum (1858–1866) – wydane drukiem sto lat po napisaniu
Moja piosnka (Do kraju tego...)

Poematy

Wesele. Powieść. (1847)
Pompeja (1848 lub 1849)
Niewola. Rapsod (1849)
Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851)
Szczesna. Powieść (1854)
EPIMENIDES. Przypowieść (1854)
QUIDAM. Przypowieść (1855–1857)
Fulminant. Rapsod (1863)
Fortepian Szopena (1863–1864)
Że piękno to jest... (1865)
Rzecz o wolności słowa (1869)
Assunta (1870)

Proza

Łaskawy opiekun, czyli Bartłomiej Alfonsem (1840)
Wyjątek z pamiętnika (1850)
Czarne kwiaty (1856)
Białe kwiaty (1856)
Bransoletka. Legenda dziewiętnastego wieku (1858)
Cywilizacja. Legenda (1861)
Ostatnia z bajek (1882)
Milczenie
Pamiętnik Podróżny

Nowele

„Ad leones!” (1883)
Stygmat (1883)
Tajemnica lorda Singelworth (1883)
Archeologia (1866)
Dwie powieści (1866)

Dramaty

Noc tysiączna druga. Komedia (1850)
Wanda (1851)
Krakus. Książę nieznany (1851, 1861)
Słodycz (1855 lub 1856)
Aktor. Komediodrama (1867)
Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872)
Kleopatra i Cezar (ok. 1870, 1878)
Za kulisami

Norwid (3).jpg
Norwid (2).jpg


Norwid (1).jpg Norwid (1)
jpg, 3.6 MiB, 2448x2451
Norwid (2).jpg Norwid (2)
jpg, 445 KiB, 2448x3264
Norwid (3).jpg Norwid (3)
jpg, 806 KiB, 3264x2448
Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Wilczyn GBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo