Rozbójnik Boży:

historia księdza Orione "Ojca ubogich"

Autor:
Douglas Hyde
Wydawcy:
Legimi (2018)
Wydawnictwo WAM (2018)
Księża Orioniści (1988)
Księgarnia św. Wojciecha (1980)
ISBN:
978-83-277-2008-5
Autotagi:
druk
literatura
5.0

Pasjonująca biografia założyciela Małego Dzieła Boskiej Opatrzności

Opiekował się bliźnimi, jak to i inni czynią, dążył do sprawiedliwości społecznej, ale jego nadzwyczajna siła i moc tkwiła w tym, że we wszystkim, co czynił, polegał wyłącznie i całkowicie na Bogu.

Fascynująca postać ks. Alojzego Orione zaprzecza utartym stereotypom, że świętość może osiągnąć tylko człowiek cichy, spokojny i ugodowy. Niezwykle temperamentny założyciel orionistów od najmłodszych lat nieustępliwie walczył o sprawy Boże, stawiając czoła wyzwaniom i przeciwnościom, których nie szczędziło mu życie. Ta bezkompromisowość połączona z niemal dziecięcym zaufaniem Opatrzności sprawiała, że zawsze osiągał zamierzone cele. To właśnie dlatego ludzie obwołali go „rozbójnikiem Bożym”. (Fragment prologu)

Douglas Hyde (1911–1996) – brytyjski publicysta, początkowo związany z socjalistycznym „Daily Worker”, a po konwersji na katolicyzm z tygodnikiem „The Catholic Herald”. Pod wpływem opowieści Ignacego Silone zafascynował się postacią ks. Alojzego Orione i w latach 50. wyjechał do Włoch, aby zgromadzić materiały, które posłużyły mu do napisania biografii tego niezwykłego kapłana.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Autor ksiazki pt. "Rozbójnik Boży. Historia Księdza Orione "Ojca ubogich", "swego czasu poznał wielkiego pisarza włoskiego Ignazio Silone, który mu dużo opowiadał o swoim przyjacielu - księdzu Alojzym Orione i zafascynował go tym „dziwnym kapłanem". Między innymi od tego pisarza dowiedział się, że ksiądz Orione dopomógł mu w ucieczce przed więzieniem faszystowskim do Szwajcarii, dowiedział się zresztą dużo więcej.... • Postać tego księdza rzeczywiście zainteresowała bardzo Hyde'a, tak że w latach pięćdziesiątych przyjechał do Włoch, żeby się bliżej zapoznać z jego zgromadzeniem i zebrać materiał do biografii" Tak rozpoczęła sie przygoda autora ksiazki z niesamowitą postacia współczesnego Kościola ze świętym Alojzym Orione, załozycielem orionistów, księdzem, który wszystko oddał ubogim,a którego życie obfitowało w niezwykłe wydarzenia. • Już pozcątek tej lektury przykuwa uwagę, ponieważ Hyde rozpoczyna od rozmowy, z wybitnym śpiewakiem operowym, który mógł zrobic międzynarodową karierę we włoskiej La Scali, • a zostawił wszystko, poznawszy osobę ks. Orione, i został bratem zakonnym. Jego wspomnienia wprowadzają nas w historie tej niezwyłej postaci. • Alojzy Orione już od najmłódszych lat odczuwał powołanie do zakonu i bardzo współczuł wszytskim biedakom, których w tamtych czasach, a była to druga połowa XIX wieku, było bardzo duzo. • Sam pochodził z rodziny, gdzie matka żeby zapewnić dzieciom wyżywienie zbierała kłosy zboża po polach, pracowała po domach, prała, cerowała. Wieczorami zabierała syna na modlitwę i tak dzięki jej ofiarom i wierze, rosło powołanie przyszłego Świętego. Już w młodosci posługiwał on w zakładach opiekuńczo-leczniczych. Niesamowita była tez jego miłośc do Polski. Miał powiedzieć, że gdyby nie urodził się Włochem, to chciałby być Polakiem. Jego drogę duchową wyznacza pobyt u innego wielkiego swiętego Jana Bosko, charyzmatycznego kałana opiekuna opuszczonych chłopców z biednych rodzin, dla których założył tzw. domy salezjańskie. Alojzy Orione był jednym z Jego ulubionych uczniów. Po jego smierci Orione doświadczył pierwszego cudu w swoim życiu, mianowicie. przyrósł mu palec, który odciął sobie krojąc chleb. W 1892 roku dwudziestoletni seminarzysta założył własne oratorium, a w następnym roku szkołę zawodową dla ubogich.Bardzo ciężka była droga Alojzego Orione do kapłaństwa; przeżył wiele upokorzeń, a wszystko starał sie znosić dla Chrystusa, przyjęcie tych ofiar Bóg potwierdzał wieloma znakami i cudami np. nawróceniem ojca przyszłego świętego. Zgromadził on takze grupę księży i kleryków, która przekształciła się z czasem w zgromadzenie Małego Dzieła Opatrzności Bożej. Więcej szczegółów poznacie czytajac tę książkę. Jest napisana niezwykle barwnie, ciekawie, a postać Księdza jest tak niezwykła,że budzi zachwyt nie tylko u ludzi wierzących. Gwarantuję wartościową lekturę, dla czytelników, którzy wymagają szczególnych walorów poznawczych i moralnych w czytanych książkach.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo