Podczłowiek:

wspomnienia członka Sonderkommanda

Autorzy:
Anatol Chari
Timothy Braatz
Tłumaczenie:
Timothy Braatz
Michał Antkowiak
oraz:
Timothy Braatz
Wydawca:
Świat Książki - Weltbild Polska (2012)
ISBN:
978-83-7799-523-5
Autotagi:
autobiografie
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
3.0

Był jednym z członków znanego żydowskiego Sonderkommando. Czy dlatego przeżył? Czy przeżył kosztem innych? Czy miał do tego prawo? Po wojnie przynależność do takich organizacji nie była dobrze widziana, dlatego świadectwa takie jak to są niezmiernie rzadkie. Anatol Chari pochodzi z powszechnie szanowanej łódzkiej rodziny. W czasie wojny razem z całą rodziną został wysiedlony do getta. ukończył szkołę średnią, a potem wstąpił do Sonderkommando. W ten sposób uniknął głodu i zachował siły, co później, po wywiezieniu do Oświęcimia, pozwoliło mu pracować i uniknąć komory gazowej. Wielokrotnie, czasem kosztem innych, unikał śmierci. Często zastanawia się dlaczego przeżył...
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Szczególnie ciekawy pamiętnik, bo członkowie sonderkommanda niezbyt chętnie dzielili się swymi wspomnieniami. Powszechnie uważano ich za kolaborantów i sługusów nazistów. Anatol Chari opisuje, że bez przywilejów nie przeżyłby Zagłady. Najpierw pomogła mu sława ojca, później łut szczęścia, pomoc innych i głowa na karku. Przeżycia wojenne, obozowe nigdy się nie nudzą, świadectwo prawdy, niez­afał­szow­anej­, osobistej jest zawsze ciekawe i pouczające. Polecam dla zain­tere­sowa­nych­ ciekawymi losami ludzkimi i II wojną światową.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo