Jeśli tylko zechcę:

Pawie oczko

Autor:
Elżbieta Safarzyńska
Wydawca:
Wydawnictwo Printex (2012-2014)
Wydane w seriach:
Sprawy Nastolatków
ISBN:
978-83-6082-670-6
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza

"Jeśli tylko zechcę" to chłopcu i dziewczynie, których zaczyna łączyć więcej, niż by sami mogli tego oczekiwać. Obydwoje mają swoje tajemnice - on o niczym innym nie marzy, tylko o zdobyciu serca pewnej szkolnej piękności, a ona.... Szymon to zakompleksiony, zastraszany przez kolegów i nieakceptowany sierota, a Blanka - inteligentna i jedna z barwniejszych szkolnych postaci. A do tego, na nieszczęście pewnych osób, dziewczyna szkolnegocwaniaczka". Nie czuje się szczęśliwa, uważa, że rodzice jej nie kochają, tylko chcieliby przez jej osobę realizować swe marzenia. Dziewczyna dopuszcza nawet do siebie myśli samobójcze. Ich losy w końcu się splotą i na zawsze odmienią. Czy szczęśliwie...
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo