Fałszywy zając

Tytuł oryginalny:
Falsa liebre
Autor:
Fernanda Melchor
Tłumacz:
Katarzyna Sosnowska
Wydawcy:
Grupa Wydawnictwo Kobiece (2025)
Mova (2025)
Wydawnictwo Kobiece Agnieszka Stankiewicz-Kierus
ISBN:
978-83-8371-795-1
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
3.0

Pierwsza powieść Fernandy Melchor, wybitnej meksykańskiej pisarki nominowanej do Nagrody Bookera za „Czas huraganów” i „Paradajs”. Brutalny i fascynujący portret miasta wzorowanego na Veracruz, pogrążonego w biedzie, przemocy i korupcji. Codzienność jest najokrutniejszą rzeczywistością Portowy mrok spowija wszystko. Andrik, uciekając od przemocowej opiekunki, trafia w ręce sadystycznego oprawcy. Jego przyszywany brat Zahir, napędzany obsesyjną miłością, wyrusza na pomoc, zostawiając za sobą krwawy ślad. Dla dwóch przyjaciół, Pachiego i Vinicio, alkohol, narkotyki i nocne eskapady są sposobem na zagłuszenie traum. Szukają na plaży czegoś, co pomoże im się zatracić, ale nie potrafią umknąć tragedii. „Fałszywy zając” to mroczna historia o złudnych marzeniach, nieuchronnym losie i cienkiej granicy między miłością a destrukcją. Tytułowy „fałszywy zając” stanowi symbol iluzoryczności marzeń o innym życiu, bez traumy, przemocy i porzucenia. Powieść, po raz pierwszy wydana w 2013 roku, zajęła ważne miejsce w literaturze hispanoamerykańskiej. „Sposób, w jaki Fernanda Melchor operuje językiem, stanowi najdobitniejszy dowód jej literackiego mistrzostwa i wynosi ją do grona najwybitniejszych współczesnych prozaików”. – Los Angeles Review of Books „W pierwszej książce Melchor ujawnia swoją zdolność do tworzenia opowieści, ale przede wszystkim to, że jej głównym celem jest pisanie w służbie opowiadanej historii”. – Ricardo Guzmán, „La Jornada”
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo