Teoretyczne przesłanki dla metodyki wychowania fizycznego naszych czasów

Autor:
Józef Węglarz
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Impuls (2024)
ISBN:
978-83-8294-317-7
Autotagi:
druk
książki
podręczniki
poradniki
publikacje dydaktyczne
publikacje fachowe

Metodyka wychowania fizycznego jako jedna z przedmiotowych dydaktyk szczegółowych jest dla nauczyciela, jak pisze autor, "podstawowym i kompletnym narzędziem", które determinuje efekty pracy dydaktyczno-wychowawczej. Książka Józefa Węglarza stanowi nowe i, jak sam przyznaje, subiektywne spojrzenie na rolę wychowania fizycznego w zmieniającym się świecie. Jak przystało na wytrawnego znawcę zagadnienia, autor w swoisty sposób sygnalizuje czytelnikowi, że obecnie wychowanie fizyczne musi sprostać oczekiwaniom i potrzebom współczesnego młodego pokolenia, które "żyje w świecie baniek informacyjnych, wypracowywanych przez algorytmy nieraz z pomocą sztucznej inteligencji, które ślą treści wyselekcjonowane, mocno trafiające do wyobraźni, oczekiwane przez nich, uwalniające od osobistej refleksji, sugerowane jako jedyne i słuszne. Edukacja, w tym fizyczna, częstokroć bywa wobec tych zjawisk bezradna, bo dysponując klasycznymi środkami i metodami, nie jest wystarczająco przygotowana do konfrontacji z nimi". Proponowane w publikacji rozwiązania mogą być dla pedagogów fizycznych pomocne w kreowaniu współczesnego wychowania fizycznego, a jeżeli "zyskałyby zwolenników skłonnych do wdrożenia zmian we wskazanych kierunkach, mogłoby zaistnieć to, czego najbardziej oczekuje - nowe spojrzenie na powinności tego wielce zasłużonego dla oświaty przedmiotu szkolnego". Z recenzji dra hab. Eligiusza Madejskiego, prof. nadzw. AWF w Krakowie.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo