Historia żywności:

Jeść to zaznawać przyjemności lub cierpienia. Żadna inna sfera ludzkich doznań fizycznych nie jest tak dotkliwie dwoista. Niewłaściwe odżywianie się czy wprost głód to najwięksi ludobójcy w dziejach człowieka. Ludzkość od dziesięciu mileniów z okładem spożywa (także w dosłownym sensie) owoce największej rewolucji w swoich dziejach: narodzin rolnictwa. Za tą cywilizacyjną zmianą poszły przemiany gospodarcze, społeczne, polityczne, a nawet obyczajowe. O tym wszystkim, o kilku tysiącach lat światowej historii człowieka, pisze autor tej książki, australijski profesor historii (ur. 1943). Przedstawia technologiczny rozwój produkcji żywności i jego wpływ na kształt tych przemian. Dowiadujemy się na przykład, że to, co nazywamy kuchnią (jak kuchnia chińska czy francuska), a więc pewien styl przygotowywania potraw, jest raczej wytworem czasów ubóstwa niż wyrafinowania wyższych sfer. Higman śledzi też społeczny i gospodarczy kontekst religijnych tabu żywieniowych czy świeckich zasad odżywiania się, diet opartych na określonym rozumieniu zdrowia. Najwięcej uwagi poświęca czasom najnowszym, uważając, że jest to okres nieporównywalny z żadnym innym w kulturowej historii produkcji i użytkowania żywności. Ten wykład dziejów świata ujętych od tak specyficznej strony, choć zwięzły i rzeczowy, jest nie tylko strawny, lecz stanowi prawdziwie wykwintną food for thought.