Iskry jak gwiazdy

Tytuł oryginalny:
Sparks like stars
Autor:
Nadia Hashimi
Tłumacz:
Robert J. Szmidt
Wydawcy:
Wydawnictwo Kobiece Agnieszka Stankiewicz-Kierus (2023)
Legimi (2023)
ISBN:
978-83-8321-432-0, 978-83-8321-557-0
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
2.5 (2 głosy)

Kabul, rok 1978. Dziesięcioletnia Sitara Zamani wiedzie beztroskie i pełne przywilejów życie w stolicy Afganistanu. Jej ojciec jest prawą ręką prezydenta Dauda. Świat Sitary zmienia się na zawsze pewnej kwietniowej nocy, gdy przeciwnicy obecnej władzy dokonują zamachu stanu, zabijając nie tylko prezydenta, ale też całą rodzinę dziewczynki, która staje się jedyną ocalałą. Przemycona z pałacu przez jednego z żołnierzy, trafia do domu amerykańskiej dyplomatki, która adoptuje ją i zabiera do Ameryki. W nowym kraju dziewczynka przyjmuje nowe imię – Aryana – i poświęca się nauce.

Trzydzieści lat później Aryana wiedzie spokojne życie szanowanej lekarki. Jej świat znów zaczyna się chwiać, gdy w gabinecie pojawia się mężczyzna, którego nie spodziewała się już nigdy zobaczyć. To Shair, żołnierz, który ją uratował, ale prawdopodobnie też zamordował całą jej rodzinę. Jego widok budzi w Aryanie chęć zemsty, lecz przynosi także wiele pytań o wydarzenia z przeszłości. Kobieta wyrusza więc do Kabulu, by znaleźć odpowiedzi.

Powieść Nadii Hashimi oddaje hołd podróży, którą jest życie, przypominając jednocześnie, że po nocy zawsze przychodzi dzień i wato mieć nadzieję.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Pewnie gdyby nie piękna okładka nie zwróciłabym w ogóle uwagi na tę książkę. I byłby to błąd. • Setara ma 10 lat i bajeczne życie, które kończy się brutalnie w chwili, kiedy na jej oczach zostają zamordowani jej rodzice i trzyletni braciszek. Ona sama zostaje ocalona przez żołnierza, który być może zastrzelił jej bliskich. Wojskowy oddaje dziewczynę Amerykance, która pracuje w ambasadzie. Afganistan nie jest jednak bezpiecznym miejscem dla Setary, dlatego też dyplomatka i jej matka decydują się wywieźć dziewczynkę do Ameryki. • Tam Setara zdobywa wykształcenie, zostaje lekarzem.i wiedzie życie jak miliony innych Amerykanów. Jednakże nie może zapomnieć o przeszłości, rany mimo upływu czasu nie zabliźniły się, dlatego po trzydziestu latach Setara wraca do kraju swojego dzieciństwa, żeby stawić czoła przeszłości i może wreszcie od ależ spokój ducha. • Czytając "Iskry jak gwiazdy" miałam gdzieś z tyłu głowy "Chłopca z latawcem" - nic dziwnego - mniej więcej ten sam czas, bohaterami obu książek są dzieci, które z biegiem powieści dorastają, punktów zbieżnych jest wiele. Na początku obawiałam się, że autorka będzie się wzorować na Hosseinim i dostanę niemal tę samą historię. Ale nie. Nadia Hashimi napisała swoją powieść skupiając się na uczuciach bohaterki, która nawet jako dorosła kobieta nie może zapomnieć ani pogodzić się z tym, co ją spotkało. Z resztą, przeczytajcie sami a na pewno nie poczujecie się zawiedzeni. To naprawdę dobra książka.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo