Złe:

kobiety w służbie III rzeszy

Autor:
Marek Łuszczyna
Wydawcy:
Znak Horyzont (2023)
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Wydane w seriach:
Prawdziwe Historie
Historie Prawdziwe - Znak
ISBN:
978-83-240-8809-6, 978-83-240-8902-4
Autotagi:
biografie zbiorowe
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
4.5 (2 głosy)

Zdolne do wszystkiego w imię III Rzeszy Hermine Braunsteiner – strażniczka obozowa, znana jako „Kobyła z Majdanka”. Za najmniejsze przewinienie zadeptywała swoje ofiary na śmierć. Po wojnie ukrywała się w USA, gdzie odgrywała rolę idealnej pani domu. Pauline Kneissler – pielęgniarka, bez mrugnięcia okiem selekcjonowała chorych psychicznie „pacjentów”, którzy trafiali do komór gazowych. Uważała, że „śmierć przez zagazowanie nie boli”. Gertrud Scholtz-Klink – nadkobieta, oficjalna przywódczyni Kobiet Rzeszy, nie kwestionowała władzy mężczyzn i do końca życia wierzyła w narodowy socjalizm. Doprowadziła do sterylizacji swojej politycznej oponentki. Irmgard Furchner – ulubienica komendanta obozu KL Stutthof, skazana za współudział w zamordowaniu ponad 11 tysięcy osób. Podczas procesu w 2022 roku siedziała ukryta za ciemnymi okularami. Zarzut, że dopuściła się pomocy w okrutnym morderstwie na więźniach, uznała za bezpodstawny. (Z okładki).
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Marek Łuszczyna wziął na warsztat niszowy temat. Temat niewątpliwie ciekawy, ale bardzo trudny. Pamięć o drugiej wojnie światowej nadal tkwi w nas. O kobietach nazistkach wiemy niewiele. Kilka z nich – z długiego szeregu – które przewijają się w książce, to wyrachowane i pozbawione uczuć osoby. Zapatrzone ślepo w nazistowską ideologię. Posłuszne i brutalne. • Co ciekawe, te, o których mowa w książce Marka Łuszczyny, niekoniecznie były stracone w wyniku orzeczonych wyroków przez powojenne sądy. Ostatni proces jednej z antybohaterek „Złych…” odbył się rok temu w grudniu. Irmgard Furchner, sekretarka komendanta niemieckiego nazistowskiego obozu konc­entr­acyj­nego­ Stutthof, została skazana za współudział w zamordowaniu ponad 11 tys. osób. • Pozycja dla zainteresowanych • ~KD
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo