Imiennik Lenina

Autor:
Witold Pronobis
Wydawcy:
FNCE (2022)
IBUK Libra (2022)
ISBN:
978-83-67372-30-5
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki

Długo wyczekiwana, nowa książka Witolda Pronobisa! Ucieczka, która nigdy się nie skończyła Choć wydaje się to niemożliwe, to jednak historia opowiedziana przez Witolda Pronobisa wydarzyła się naprawdę. Ucieczka tytułowego Imiennika Lenina z najgłębszych kręgów sowieckiego piekła lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku została w tej książce osnuta fabułą, tylko w niewielkim stopniu ubarwioną talentem narracyjnym autora. Włodzimierz Ziomek, bohater tego niezwykłego, powieściowego reportażu, rzucony w tryby zbrodniczego systemu stalinowskiej Rosji, okrutnych wydarzeń II wojny światowej, a wreszcie ubeckiego terroru Polski Ludowej, nie doczekał niestety publikacji. Jego ucieczka wydawała się nie mieć końca – aż do teraz… OD AUTORA: W ręce czytelników oddajemy kolejną książkę tego autora. Jej treść wypełnia historia polskiego chłopca, urodzonego w okolicach Warszawy w 1923 r., który z woli swojego ojca – komunisty – otrzymał imię Lenina: Włodzimierz. Kiedy miał zaledwie jedenaście lat, wraz z rodzicami i małym braciszkiem Józefem, wyjechał do Moskwy. Kolejne lata spędzone w wybranej przez jego ojca ojczyźnie, stanowią zasadniczą treść tej niezwykłej książki. Bohater doświadczył niemal wszystkich aspektów życia w ZSRR, zarówno jako teoretycznie wolny mieszkaniec sowieckiej stolicy, jak też później – jako więzień łagrów, z okrutną Kołymą włącznie, by wreszcie, w znienawidzonym przez siebie mundurze czerwonoarmisty, dotrzeć do Polski, poddawanej pełnej kontroli Moskwy. Jego obserwacje i spontaniczne, czasami szokujące oceny społecznych zjawisk i ludzkich zachowań, dają obraz ówczesnych mieszkańców „nieludzkiej ziemi”. Pozwalają też szukać wytłumaczenia mentalności dzisiejszych Rosjan, którzy od wielu lat, zdecydowaną większością głosów, wybierają na przywódcę państwa byłego oficera tajnych sowieckich służb, Wladimira Putina – popierając tym samym jego zbrodnie wobec przeciwników politycznych, jak i narodów, które Putin zamierza spacyfikować i podporządkować imperialnym dążeniom.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo