Ten się śmieje, kto ma zęby

Extra - niebanalnie, mięsiście, wulgarnie, wesoło, ale i z zadumą. Świetna pozycja....

Książka „Ten się śmieje, kto ma zęby” spotkała się z mieszanym, ale żywym odbiorem. Bohaterką powieści jest starsza kobieta Vera, wdowa, która po śmierci męża, musi na nowo odnaleźć się w życiu, jednak wcześniej musi zająć się pochówkiem męża. Wszyscy uczestnicy zwrócili uwagę na wyjątkowy język i bezkompromisowy styl autorki. Bohaterka, choć pozornie zgorzkniała i obcesowa, wzbudziła podziw swoją siłą, niezależnością i ciętym językiem. Rozmawiano też o samotności, śmierci i społecznej niewidzialności osób starszych. • ~EF

Wybitna proza.

Jest to nietypowa literatura, nie dla każdego, ale jak ktoś przeżył śmierć bliskiej osoby ...to zrozumie

Nie przebrnęłam. Język wulgarny, prymitywne spojrzenie głównej bohaterki skutecznie zniechęciło mnie od czytania. • Zdecydowanie nie moja wrażliwość literacka

Główną bohaterką nagrodzonej publikacji „Ten się śmieje, kto ma zęby” jest niejaka Wera. Jeszcze do niedawna prowadziła swój męski zakład fryzjerski i bardzo kochała ten fach. W chwili gdy ją poznajemy stara się zorganizować pochówek dla swego zmarłego męża Karola. Karol był dżokejem, który w swej karierze zdobył mnóstwo nagród. Ale co mu z tego, jak teraz przeniósł się do zupełnie innego świata. Wera błąka się po znajomych i nieznajomych, wyprzedaje wszystko co ma, by pochować Karola w sposób godny, ale zachowując przy tym minimalizm. Wera i Karol przeżyli ze sobą całe życie i to właśnie o ich wspólnym bytowaniu jest ta historia, a także o różnego rodzaju miłostkach i anegdotkach z życia zawodowego. Wera mimo takich, a nie innych kolejek losu jest kobietą silną, charyzmatyczną, twardo stąpającą po ziemi. Absolutnie „nie daje sobie w kasze dmuchać” nikomu. Straciła w życiu wszystko, ale idzie dalej w towarzystwie swego psa Waciaka, nie oglądając się na innych. Wera to nie bohaterka do lubienia, czy nielubienia. Jest bezczelna, prosta, odważna, zaskakująca. Ona ma przykuwać uwagę swoim naturalnym, jak dla niej, sposobem bycia i zwyczajnością, bo ludzie z takim sposobem bycia i pojmowania świata jak Wera są także wśród nas. I to jest niezaprzeczalne. Zyta Rudzka w swej lekturze zachwyca czytelnika przede wszystkim niek­onwe­ncjo­naln­ą formą, językiem, indywidualnym, oryginalnym stylem. Jest mistrzynią w swoim fachu niczym jej Wera właśnie. Bardzo udana proza. Polecam!!!