Smerf, który śmiecił

Tytuł oryginalny:
Schtroumpf qui jetait ses déchets n'importe où
Inne tytuły:
Smerf który był niecierpliwy
Autorzy:
Falzar
Thierry Culliford
Ilustracje:
Antonello Dalena
Paolo Maddaleni
Tłumacz:
Maria Mosiewicz
Opracowanie:
Diane Drory
Wydawca:
Story House Egmont (2022)
Wydane w seriach:
Klub Świata Komiksu
Smerfy i świat emocji
ISBN:
978-83-281-5057-7
Autotagi:
druk
ikonografia
komiksy i książki obrazkowe
książki
Źródło opisu: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie - Katalog centralny filii
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Jeden ze smerfów za nic ma sprzątanie po sobie. Nie przeszkadzają mu rozrzucone papierki i wylane do rzeki resztki farby. Inne smerfy to oburza, ale on nie daje sobie przetłumaczyć, że robi coś złego. Czy uda się go przekonać, że wyrzucanie śmieci byle gdzie nie jest dobrym rozwiązaniem? • Smerf, który stracił przyjaciela to jeden z tomów serii Smerfy i świat uczuć. Ilustratorem jest Antonello Dalena, a za scenariusz odpowiadają Thierry Culliford oraz Falzar. Ten pierwszy jest synem twórcy niebieskich ludzików, artysty pod pseudonimem Peyo. • Ten niewielki objętościowo komiks to krótka historia z wątkiem ekologicznym. Chodzi o śmiecenie i konsekwencje tego czynu. Wyrzucanie do rzeki czy lasu nieczystości przynosi szkody, o czym szybko przekonują się mieszkańcy wioski. • Warto zwrócić uwagę na to, że autorzy postarali się, by opowieść poruszała ważny temat. Jest tu zaprezentowanie śmiecenie, które jest tematem, na który warto rozmawiać. Planetę mamy tylko jedną, nie można jej zaniedbywać. Komiks może być źródłem dalszych rozmów z małymi czytelnikami na temat zachowań ekologiczny. • Na końcu książki znajdziemy krótkie podsumowanie w wykonaniu smerfów, a także kartę dla rodziców na temat tej serii i poruszanych w niej tematów. Podobało mi się to zamknięcie, które świetnie spajało opowiedzianą w komiksie historię. Na pewno do tej części warto wracać po lekturze. Zdziwiło mnie jednak, że w tej serii znalazła się książka o śmieciach. To ważny temat, ale nie dotyczy emocji, więc trochę mi nie pasował. • Rysunki są bardzo dobre – piękne, kolorowe, a co najważniejsze kreska jest niemal identyczna z tą, którą znam z wieczorynek. Nie jest to udziwniona wersja znanych postaci. Kojarzy mi się z dzieciństwem i chyba najlepiej oddaje ducha stworzonych przez Peyo istotek. • Warto podsuwać dzieciom opowieści, w których porusza się mądre i ważne tematy. Tak jest w przypadku tej serii. Świetnie, że wychodzą nowe tomy, w których smerfy oswajają najmłodszych z różnymi sprawami. Sfera uczuć jest teraz coraz częstszym gościem w książkach dla młodych czytelników, co bardzo mi się podoba. Myślę, że dzięki komiksowej formie dzieci chętnie sięgną po tę lekturę, a potem będą mogły porozmawiać z rodzicami na ważne tematy.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo