Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia

Pierwsza powieść dla dzieci autorstwa Elif Shafak (poprzednio: “Bękart ze Stambułu” P. 18/21), najbardziej znanej, obok Orhana Pamuka, współczesnej tureckiej pisarki. W warstwie fabularnej jest to zabawna i wrażliwa, ocierająca się o baśniowość historia dziewczynki, która nie znosi swojego imienia. Rodzice nie widzą w nim nic dziwnego, jednak nie zdają sobie sprawy, jak bardzo imię Pelargonia może uprzykrzać dziecku życie - główna bohaterka ma przez to poważne problemy w szkole. Ponieważ jest wielką fanką książek, często odwiedza bibliotekę. Pewnego dnia znajduje w niej tajemniczy globus, a na nim odkrywa zaznaczony nieznany ósmy kontynent. Zaczyna uciekać w sferę wyobraźni i kreuje w niej bajkowy świat pełen przygód i podróży na skrzydlatym koniu. Z warstwy ogólniejszej książki wyłania się wiele uniwersalnych lekcji ujętych w formę luźnych, świetnie spuentowanych przemyśleń widzianych z perspektywy małej dziewczynki. Nie sposób nie zgodzić się z refleksją bohaterki, kiedy mówi, że “bycie dzieckiem to przecież bardzo ciężkie zadanie. Gdyby była dorosła, miałaby pracę i własny dom. Rankiem, zamiast do szkoły, szłaby do biura i to byłoby naprawdę fajne. Nie musiałaby jechać szkolnym busem z osobami, za którymi nie przepada. Wieczorami oglądałaby do oporu telewizję. Spać chodziłaby wtedy, kiedy by chciała. Nie musiałaby odrabiać prac domowych. Życie dorosłych jest o wiele łatwiejsze”.