Wiktor

Tytuł oryginalny:
Viktor
Autorzy:
Jacques Maes (1905-1968)
Lise Braekers
Tłumacz:
Iwona Mączka
Wydawca:
Wydawnictwo Format (2021)
ISBN:
978-83-61488-17-0
Autotagi:
beletrystyka
druk
ikonografia
komiksy i książki obrazkowe
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań

Wiktor, który uwielbia polować, od dawna marzył o ustrzeleniu geparda. Kiedy w końcu mu się to udaje, ze skóry ofiary robi sobie mięciutki dywan. Szczęście Wiktora nie trwa jednak długo - w nocy śnią mu się koledzy zabitego geparda. Są zrozpaczeni z powodu utraty swojego przyjaciela. Wiktor budzi się z wyrzutami sumienia i postanawia poszukać sposobu, by naprawić swój okrutny błąd. Układa sprytny plan działania. Sprytny, ale niebezpieczny. Jacques & Lise, duet grafików z Belgii, stworzył piękną opowieść o empatii, która rozśmieszy i oczaruje zarówno dorosłych, jak i dzieci. A finał tej historii nikogo nie pozostawi obojętnym.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Główny bohater, Wiktor, jest entuzjastą polowań i od lat marzy o ustrzeleniu geparda. Kiedy wreszcie udaje mu się to zrobić, wyciąga się zadowolony na swoim trofeum… a potem dopadają go wyrzuty sumienia. Dręczony snem, w którym zwierzęta opłakują straconego przyjaciela, myśliwy postanawia naprawić wyrządzoną krzywdę. Wpada na pewien pomysł – równie niezwykły, co ryzykowny. Wiktor przebiera się za geparda, przyłącza do stada i po raz pierwszy w swoim życiu doświadcza prawdziwej troski, przyjaźni oraz poczucia wspólnoty. Nie przewiduje jednak, że jego kłamstwo w końcu musi się wydać. Historia Wiktora mogłaby nieść pozytywne przesłanie. Mogłaby pokazywać, iż możliwe jest zrozumienie winy, a człowiek skonfrontowany z faktami jest w stanie przezwyciężyć egoizm i zdjąć z głowy tę „koronę stworzenia”, która coraz bardziej staje się ozdobą w złym guście. Niestety dla czytelnika, a na szczęście dla opowieści, tak nie jest. Książkę można polecić wielu osobom. Estetom, żeby rozsmakowali się w miękkich kształtach, ostrych barwach i symbolicznych obrazach. Rodzicom, żeby wyjaśnili swoim dzieciom, co to znaczy „hipokryzja”, nie używając zbyt skomplikowanych terminów. Dzieciom, żeby pokazały swoim dorosłym, że współczuciem można objąć wszystko i wszystkich.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo