Czarne oceany

Autor:
Jacek Dukaj
Wyd. w latach:
2001 - 2019
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
Więcej informacji...
3.6 (5 głosów)

WOJNY EKONOMICZNE I WOJNY MEMETYCZNE

NOWA ETYKIETA I NOWA INTYMNOŚĆ

INŻYNIERIA GENÓW, UMYSŁÓW I CYWILIZACJI

A NICHOLAS HUNT ZUPGRADE’OWAŁ SOBIE MÓZG

Rzecz dzieje się w Stanach w kręgach kompleksu wojskowo-przemysłowego. Trzonem armii są wojska ekonomiczne, chroniące gospodarkę przed wrogimi wpływami. Establishment oddzielił się biologicznie i społecznie od nieprzekształconego genetycznie plebsu. Większość funkcji państwa podległa prywatyzacji.

W tym świecie jak ryba w wodzie czuje się Nicholas Hunt, polityk i lobbysta.

Jacek Dukaj pokazuje - z sukcesem - świat nieliniowy, świat gdzie ważna nie jest zmiana, ale ma-tematyczna pochodna zmiany: przyspieszenie zmian. Świat, w którym wpływają na siebie częstości pojawiania się morderczych millenarystycznych sekt i przemiany technologiczne w telekomunikacji.

Janusz A. Urbanowicz, „Esensja”

Świat Czarnych oceanów jest światem, w którym nikt z nas nie chciałby się chyba znaleźć, ale jednocześnie do niego szybko zdążamy.

Wojciech Orliński, „Gazeta Wyborcza”

Czarne oceany ukazują cywilizację w ślepym zaułku, miotającą się w spazmach boleści, które sama sobie sprokurowała.

Marek Oramus, „Nowa Fantastyka”

Jacek Dukaj (ur. 1974) - jeden z najciekawszych współczesnych prozaików polskich. Premiery jego książek to każdorazowo wydarzenia literackie. Autor Xavrasa Wyżryna, Czarnych oceanów, Extensy, Córki łupieżcy, Innych pieśni, Perfekcyjnej niedoskonałości, Lodu oraz licznych opowiadań – w tym zekranizowanej przez Tomasza Bagińskiego Katedry - zgromadzonych . w tomie W kraju niewiernych. Pomysłodawca antologii pt. PL+50. Historie przyszłości. Wielokrotny laureat nagród im. Janusza A. Zajdla (również za Lód), trzykrotnie nominowany do Paszportu „Polityki”, a w tym roku także do nagrody literackiej Nike, Nagrody Mediów Publicznych Cogito i Angelusa; laureat nagrody Kościelskich, laureat Europejskiej Nagrody Literackiej 2009.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Gorąco nie polecam. Nieczytelne to to kompletnie. Tylko dla fanatyków Dukaja. Jest w tej książce tysiąc pomysłów, ocean słów tylko większego sensu brak. Sztuka dla sztukiw marnym wydaniu. nota 1+
  • Bardzo ciężka lektura, przeciętny czytelnik (w tym ja) bardzo szybko traci wątek i orientację, o co tutaj tak właściwie chodzi?! Zaawansowana fantastyka, tylko dla fanów.
  • Brak słów, zaparty dech. Jestem pod wielkim wrażeniem, zwłaszcza zadziwił mnie rozmach świata i układanka różnych detali, które z początku mogą skonfundować czytelnika, ale finalnie pięknie układają się.
  • Bardzo ciekawa książka, którą można czytać na kilka różnych sposobów: jako dyskurs filozoficzny, jako historię okraszoną solidną dawką cyberpunku czy jako thriller polityczno - ekonomiczny.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Inne tytuły:Czarne oceany II Czarne oceany I
Autor:Jacek Dukaj
Ilustracje:Tomasz Bagiński
Wydawcy:Legimi (2019) Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2008-2019) NASBI (2013) Wydaw. Literackie (2013) ebookpoint BIBLIO (2013) IBUK Libra (2012) Wydaw. Super Nowa (2001-2005)
ISBN:978-83-08-04253-3 978-83-08-04716-3 978-83-08-06141-1 978-83-08-06142-8 978-83-08-07538-8 978-83-7054-149-1 978-83-04253-3
Autotagi:beletrystyka dokumenty elektroniczne druk e-booki epika fantastyka książki literatura literatura piękna powieści proza zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 40 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo