Ale ja cię nie znam!:

jak odmawiać obcym

Tytuł oryginalny:
Ich geh doch nicht mit Jedem mit!
Autor:
Dagmar Geisler
Tłumacz:
Magdalena Jałowiec-Sawicka
Wydawca:
Jedność dla dzieci (2020)
Wydane w seriach:
Ja i Moje Emocje
"Jedność" dla Dzieci
ISBN:
978-83-8144-131-5
Autotagi:
druk
ikonografia
komiksy i książki obrazkowe
książki
opowiadania
proza
zbiory opowiadań
4.7 (3 głosy)

Książka ta w przystępny sposób uczy dzieci, jak odmawiać obcym! Tym, którzy chcą pokazać im pieska, poczęstować cukierkiem lub zapraszają je do swojego samochodu. To bardzo ważne, żeby dziecko umiało powiedzieć „Ale ja cię nie znam i nigdzie z tobą nie pójdę!”. Ta książka pomoże im zrozumieć tę podstawową zasadę bezpieczeństwa. Żywe i bliskie rzeczywistości kolorowe ilustracje zachęcają dzieci do rozmowy na ważne tematy. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Kolejna książka z serii, która ma "to coś", co sprawia, że docelowemu odbiorcy szczególnie zapada w pamięć. Synek przeglądał i przysłuchiwał się z dużym zain­tere­sowa­niem­. Nie dała odpowiedzi na wszystkie jego pytania pojawiające się w trakcie czytania, ale już sam fakt, że się u tak młodego człowieka zrodziły, świadczy na jej korzyść. Wykraczanie poza schematy to największa zaleta tej lektury.
  • Interesująca napisana, trudno ocenić skuteczność natomiast dziecko bardzo często chciało żeby akurat tę książkę czytać
  • Autor: Dagmar Geisler • Tytuł: Ale ja cię nie znam! • Pełny tytuł: Ale ja cię nie znam! Jak odmawiać obcym • Tytuł oryginalny: Ich geh doch nich mit Jedem mit! • Wydawnictwo: JEDNOŚĆ • Liczba stron: 28 • Lusia skończyła lekcje i czeka pod szkołą tak, jak kazała jej mama. Zaczyna padać, ale dziewczynka stoi grzecznie i nie oddala się od budynku. W międzyczasie podchodzą do niej kolejne osoby, które chcą ją zabrać do domu – a to sąsiadka, a to złota rączka pracująca dla jej rodziców. Lusia jednak wie, że nie może iść z nikim, kogo nie zna. Ale przecież pamięta, jak mają na imię lub nazwisko niektóre osoby. Jednak nie wie, czy lubią galaretkę i jak spędzają czas wolny, dlatego odmawia każdemu z nich. • Ale ja cię nie znam! Dagmar Geisler to krótka opowieść dla najmłodszych. Główną bohaterką jest Lusia, która czeka pod szkołą zgodnie z prośbą mamy na to, aż ktoś ją odbierze. Dziewczynka, mimo młodego wieku, jest bardzo rezolutna i grzeczna. Nie oddala się od szkoły, mimo że ma ku temu kilka okazji. • Lusia nie może wrócić do domu z obcymi osobami, dlatego za każdym razem, gdy ktoś do niej podchodzi, przeprowadza małą analizę. Zazwyczaj zaczepiają ją osoby, które już kiedyś widziała – jak sąsiadka czy znajomy mamy. Dziewczynka czasem wie, jak ktoś się nazywa, ale to wcale nie znaczy, że zna tę osobę. W głowie robi sobie test – czy wie, jakie zwierzątko ma dana osoba, gdzie mieszka albo czy chrapie w nocy. Jeśli nie umie odpowiedzieć na któreś z pytań, to znaczy, że nie może iść z tą osobą. • Książeczka jest krótka i – jak to w przypadku pozycji dla dzieci bywa – więcej w niej ilustracji niż tekstu. Poza tymi obrazkami, które serwuje się czytelnikowi na całej karcie, są też okienka, niczym z komiksu, które mają pokazać różne pytania i wątpliwości co do znajomości danej osoby. To ciekawa forma podania tekstu i zilustrowania go. • Książka należy do serii „Ja i moje emocje”. Tematem jest odmawianie obcym. Myślę, że został on całkiem dobrze przekazany i trafi do najmłodszych. Są tu przedstawione różne sytuacje – do dziewczynki podchodzą osoby, które zna lepiej bądź gorzej, ale nie chce z nimi iść, ponieważ nadal są to dla niej obcy ludzie. To zwraca uwagę czytelników, że tak naprawdę możemy wiedzieć, gdzie ktoś mieszka i jak ma na imię, ale nie znaczy to, że znamy tę osobę i możemy jej zaufać. • Ale ja cię nie znam! to przyjemna pozycja dla najmłodszych. Na pewno będzie czytana z rodzicami bądź dziadkami i stanie się przyczynkiem do rozmowy na temat zaufania i ostrożności. Myślę, że ta książka na pewno przyda się w domowej biblioteczce.
  • Przystępnie dla dziecka pokazane jak zachowywać się z obcymi lub nie do końca znanymi osobami.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo