Śmierć pięknych saren:

• 

  wiesia_czyta
  Zachwyciła mnie ta książka. Opowiadania ze zbioru „Śmierć pięknych saren” i „Jak spotkałem się z rybami” są niewielkie objętościowo, zawierają jednak bardzo wiele pięknych i poetyckich zdań, które na długo zostają w pamięci. • Nigdy bym nie przypuszczała, że o tak nudnym, według mnie, zajęciu jak wędkowanie, można tak zajmująco pisać. Sam Pavel jest namiętnym wędkarzem, podobnie jak jego ojciec, i jak przyznaje w Epilogu „Rybołówstwo to przede wszystkim wolność”. • Barwna postać jego ojca Leona, agenta – komiwojażera, sprzedającego lodówki i odkurzacze, który z miłości do ryb kupił staw, braci Hugona i Jurka, pana Proszka, który potrafi poznać, kiedy nad rzeką Berounką będą brały złote węgorze to niektórzy z bohaterów opisywanych przez Pavla w jego autobiograficznych wspomnieniach. • Zdarzenia z lat przed II wojną światową, w czasie jej trwania i tych powojennych są czasem dramatyczne, ale częściej humorystyczne i niekiedy groteskowe. Najważniejsza u Pavla jest jednak przyroda, to o niej pisze z wielką miłością i znawstwem. Ryby łowi się najczęściej o świcie, gdy słońce wschodzi i świat budzi się do życia; te opisy urzekły mnie. • Pavel, pisząc o swym pobycie w szpitalu psychiatrycznym, chorował na schizofrenię, stwierdzał, że mógł przetrwać tam pięć lat, bo „w podświadomości pragnął jeszcze jeden raz pocałować usta rzeki i łowić srebrne ryby”. Niestety zmarł przedwcześnie w 1973 roku, mając zaledwie czterdzieści trzy lata. • Gorąco polecam tę niewielką książkę wydaną w serii Współczesna Proza Światowa w 1978 roku.

  +2 wyrafinowana
• 

  Iska
  "Śmierć pięknych saren" to zbiór auto­biog­rafi­czny­ch opowiadań czeskiego pisarza. Dziś jest on dziełem jednym spośród wielu wpisujących się w kanon literatury światowej. Ota Pavel wspomina w nich swoje dzieciństwo, młodość, a także życie w czasie trwania II wojny światowej i świat zaraz po. W pierwszej części cyklu głównym bohaterem autor uczynił przede wszystkim swego ojca Leona Poppera, który parał się sprzedażą sprzętów gospodarstwa domowego w firmie Electrolux. W opisywaniu swych przeżyć i rodzinnych perypetii Pavela nie opuszcza dobry humor, momentami nieco fantazjuje, często także posługuje się groteską. Potrafi jednak podczas podejmowania tematów ważkich zachować realizm sytuacji, w sposób właściwy scha­rakt­eryz­ować­ tragiczne wydarzenia, czy opowiedzieć o doznanych krzywdach. W części drugiej publikacji autor przedstawił relacje własne i swoich bliskich z przyrodą, którą bardzo szanował, co w sposób bardzo szczegółowy, długi i wyczerpujący przedstawił. Wszystkie bliskie mu osoby uwielbiały wędkować, zatem większość przytoczonych historii dotyczy ich zmagań podczas połowów. • Teksty napisane przez Ota Pavela są ponadczasowe i na zawsze pozostaną aktualne. Zawarte w nich zostały bowiem cenne wartości istotne dla każdego z nas. Mowa w nich o miłości, przyjaźni, rodzinie, szacunku i pochwale natury. Wszystko to ujęte w bardzo delikatny sposób, z nostalgicznym poczuciem humoru. To także książka o przemijaniu, nieubłaganie pędzącym czasie i postawionej po przeciwległej stronie szali ludzkiej bezradności na to wszystko. Ota Pavel jednak w "Śmierci pięknych saren" zdaje się sobie z tego nic nie robić. Dla niego ważna jest magia chwili, przepiękne wspomnienia, zarówno te dobre, jak i złe, które na zawsze pozostaną w naszych umysłach oraz sercach i to one powinny stanowić dla nas wartość największą, bo są nieuchwytne w żaden inny sposób. Warto zatem cieszyć się każdym dniem przeżytym, utkanym ze słów, myśli, doświadczeń, bo on jest wyłącznie nasz - na zawsze. Polecam zatem lekturę, bo ma ona naprawdę przepiękne przesłanie.
• 

  Aga6666
  Cudna, ciepła, bardzo czeska.
• 

  zwierzynka
  Piękna, ciepła książka. Pod koniec za dużo w niej o rybach, ale początkowo byłam absolutnie zachwycona :)

Brak wątków