Człowiek, który widział więcej

Tytuł oryginalny:
Homme qui voyait a travers les visages
Autor:
Éric-Emmanuel Schmitt
Tłumacz:
Łukasz Müller
Wydawcy:
Znak Litera Nova (2017)
Znak Litera Nova - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2017)
Społeczny Instytut Wydaniczy Znak
Wydane w seriach:
Litera Nova
Znak Litera Nova
ISBN:
978-83-240-3829-9
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
4.3 (4 głosy)

O co zapytałbyś Boga, gdybyś mógł z Nim porozmawiać? Huk, błysk. Chwilę potem gorąca fala powietrza, która podrzuca w niebo nawet najcięższe przedmioty. Augustin niewiele pamięta z momentu wybuchu. Widział sprawcę, to pewne. Ale kim była postać, która mu towarzyszyła? Tego Augustin nie jest pewien i nikomu nie chce o tym mówić. Od dziecka ukrywa swój dar. Widzi więcej. Widzi tych, którzy odeszli. Czy jego niezwykła zdolność pozwoli zapobiec kolejnemu nieszczęściu? Eric-Emmanuel Schmitt to mistrz filozoficznych przypowieści. Tym razem zastanawia się, jak to możliwe, że w świecie, w którym pragniemy miłości, jest również miejsce na zło. Jak to się dzieje, że ludzie w imię Boga dopuszczają się najgorszych zbrodni. Mały Oskar z Oskara i Pani Róży pisał do Pana Boga listy, dorosły Augustin przeprowadza z Nim wywiad.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wspaniała powieść dająca do myślenia... Gorąco polecam!
  • Schmitt to autor, który z pewnością nie zdoła mnie zawieźć, a za każdym razem udaje się mu mnie czymś zaskoczyć. Tym razem niewątpliwie dokonał tego poprzez dobór tematu swojej najnowszej książki. Terroryzm - w chwili obecnej nie ma chyba niczego bardziej frapującego współczesny nam świat. Terroryzm akt wiary czy ateizmu? Walka dobra ze złem? A może gniew Boży skierowany w ludzi, żeby się w końcu opamiętali i na moment spojrzeli nieco "za siebie"? Na te i wiele innym fundamentalnych pytań dotyczących Boga, wiary, dżihadu, Apokalipsy stara się poszukać racjonalnych odpowiedzi główny bohater "Człowieka, który widział więcej" niejaki Augustin. Dlaczego właśnie on? Bo otrzymał od Boga dar, dzięki któremu widzi osoby zmarłe i często przez to o wiele więcej jest wstanie zrozumieć. Z czasem jednak dar ten doprowadza mimo wszystko do jego zguby. Augustin to człowiek, który chciałby naprawić cały świat i który wierzy w dobro człowieka, ale co warto zaznaczyć, jest ateistą. Jak bardzo się myli w swym przekonaniu? O tym uświadomi go sam Bóg. Cóż, jak na Schmitta przystało z pewnością książka ta nie jest pozycją łatwą. Jej jak zwykle filozoficzna fabuła ma nas czegoś nauczyć, wiele spraw wyjaśnić, ale też poddać pewne kwestie w wątpliwość. Za to właśnie cenię tego pisarza. Za "brak dosłowności". Przecież nie wszystko co wydaje nam się czymś oczywistym, w rzeczywistości takie jest, a wiele pytań mimo wszystko i tak musi pozostać bez odpowiedzi... Super. Polecam.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo