Zawód:

powieściopisarz

Tytuł oryginalny:
Shokugyo-to shite-no shosetsuka
Autor:
Haruki Murakami
Tłumacz:
Anna Zielińska-Elliott
Wyd. w latach:
2013 - 2017
ISBN:
978-83-287-0633-0
Autotagi:
autobiografie
druk
historia
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
Więcej informacji...
4.2 (5 głosów)

"Zawód: powieściopisarz" to historia o bezkompromisowym płynięciu pod prąd, zwłaszcza gdy spojrzeć na losy Murakamiego w kontekście dziejów powojennej Japonii. Oto mamy bowiem człowieka, który na każdym rozstaju dróg wybiera inaczej niż wszyscy: skrajnego indywidualistę w kolektywistycznym społeczeństwie. W młodości ciężko pracuje na własny rachunek, podczas gdy marzeniem jego rówieśników jest urzędnicza posada w opiekuńczej korporacji. Debiutancką powieść zaczyna pisać po angielsku - nie znając wówczas zbyt dobrze tego języka - bo w japońskim jest dla niego za dużo słów. Zamiast konsumować medialnie sukces swoich książek, ucieka na długie lata za granicę. Znienawidzony przez japońską krytykę, z maniackim uporem trwa w postanowieniu, że nie przerwie kariery, chociaż jego powieści mają fatalne recenzje. Nie rozwodzi się z żoną (to wyjątkowo niemodne zachowanie). Biega w maratonach. Ma odwagę śnić na jawie i robić z tego literaturę. Tajemnica pisarstwa Murakamiego tkwi najpewniej właśnie w tym unikalnym połączeniu skromności i stanowczości - kiedy towarzyszy im odrobina talentu (którego zresztą Japończyk kurtuazyjnie sobie odmawia), można zdziałać rzeczy wielkie. Piotr Kofta
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Bardzo dobra książka. Świetnie się czyta.
  • Nie jestem zachwycona tą ksiązką - spodziewałam się czegoś dobrego, a to jest po prostu nijakie. Murakami dzieli się swoim prywatnym życiem, dorastaniem, nauką, pracą i pisaniem. Każdy wie, że zawód pisarza, czy pisanie jakiekolwiek, skazuje piszącego na samotność i postrzeganie go jako wycofanego, czy outsidera. Tutaj jest dużo na ten temat i to ciągle maglowane od początku, w kółko, zapętlone jak muszla ślimaka. Murakami ma swój styl, to fakt, czasem nudny - to fakt, bez górnolotnych spostrzeżeń - też fakt, ale ta ksiązka jest tak prosta, jak tylko prosty może być poradnik dla nieporadnych osób stawiających niepewne kroki w literaturze. Sama piszę różne teksty, czasem dłuższe, czasem krótsze i dlatego spodziewałam się czegoś dobrego, w końcu pisze profesjonalista..., a tu? Nic nowego się nie dowiedziałam...a szkoda, bo takie miałam nadzieje.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autor:Haruki Murakami
Tłumacz:Anna Zielińska-Elliott
Wydawcy:Muza SA (2017) Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza (2017) Legimi (2017) Warszawskie Wydawnictwo Literackie (2017) Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA (2013)
ISBN:978-83-287-0633-0
Autotagi:autobiografie biografie druk elementy biograficzne historia książki literatura literatura faktu, eseje, publicystyka
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 5 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo