Księżniczka dziecięcych serc

"Miała tylko dwie sukienki, ale one były tak stare i wypłowiałe, że nie nadawały się nawet do codziennego noszenia, a cóż dopiero, do występu przed taką publicznością. - Mamo, moja mamo, kochana - szeptała dziewczynka idąc rano jak zwykle do fabryki - nauczyłam się pisać i czytać, a taniec to prawdziwa nagroda, ale jutro nastąpi katastrofa. Ludzie będą się śmiali ze mnie. Przecież Kopciuszek musi mieć balową suknię, o tym zupełnie zapomniałam. Ja tego nie przeżyję, nie przeżyję, mamusiu - i dziewczynce łzy popłynęły po policzkach".