Najlepiej w życiu ma twój kot:

listy

Autorzy:
Wisława Szymborska (1923-2012)
Kornel Filipowicz (1913-1990)
Lektor:
Robert Mazurkiewicz
Redakcja:
Tomasz Fiałkowski
Sebastian L. Kudas
Wydawcy:
Larix (2017)
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2016)
ISBN:
978-83-240-4361-3, 978-83-280-2068-9
Autotagi:
audiobooki
CD
druk
historia
książki
5.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Piękna książka, ciepłe, inteligentne, podszyte nienachalnym humorem listy. Inspirująca: aż chciałoby się z kimś pokorespondować (oczywiśie bez pretensji do dorównania Poetce i Pisarzowi), aż sięgnęło się po prozę Kornela Filipowicza (i słusznie!), aż chciałoby się mieć na zawsze w domowej biblioteczce na jakieś słotne i melancholijne wieczory.
  • Z pełnym przekonaniem polecamy pierwszy opublikowany zbiór listów zmarłej w 2012 roku laureatki literackiej Nagrody Nobla Wisławy Szymborskiej. Dostajemy do rąk korespondencję wyjątkową – między poetką a jej wielką miłością i partnerem życiowym – prozaikiem Kornelem Filipowiczem. • Listy obejmują lata 1966-1985, od roku 1968 stają się coraz częstsze i bardziej osobiste. Ich autorzy nigdy razem nie zamieszkali, ale odwiedzali się często i spędzali ze sobą wolny czas. Chwile rozłąki wypełniali sprawozdaniami m. in. z wypraw wędkarskich Filipowicza i wyjazdów do Zakopanego Szymborskiej, pisali o postępach w pracy literackiej i o trudzie tworzenia. Na kolejnych kartach pojawiają się znajomi - głównie znane postaci z kręgu kultury - i rodzina. Najczęściej wspominani są: Ewa Lipska, Adam Włodek, Maria Jarema, Karl Dedecius, siostra Szymborskiej – Nawoja i syn Filipowicza – Al. Listy zilustrowane są rysunkami, wycinkami z gazet, czasem teksty zostały zapisane na pięknych kartach pocztowych z początku XX wieku wyszukanych w antykwariatach. Są wśród nich i takie, w których oboje wcielają się w role, ona - hrabiny Heloizy Lanckorońskiej, on – jej plenipotenta Eustachego Pobóg - Tulczyńskiego. W tle spraw prywatnych i zawodowych pojawiają się kwestie polityczne, trudności aprowizacyjne, absurdy PRL. • Wszystkie listy wzruszają troską o partnera, są pełne humoru, ironii i autoironii. Mimo mrocznych czasów i licznych problemów zdrowotnych to bardzo optymistyczna książka – ukazani zostali wyjątkowi ludzie i ich piękna historia. • Ewa Klimasek – PBP Oborniki •
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Oborniki PBP
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo