Orzeł biały

Jest rok 2057. Wskutek działań ubocznych N-Genu, leku hamującego starzenie się, ludzie przemieniają się w zielone, żądne krwi istoty przypominające orków. Zniszczona zostaje technologiczna infrastruktura globu, tkanka społeczna rozpada się i przeobraża. Ostatnią enklawą ludzkości jest Polska. Twierdza Polska. W niej dzielni woje doborowych oddziałów piechoty zmotoryzowanej, w tym batalionu „Orzeł Biały”, będą musieli stawić czoło nie tylko zalewowi Zielonoskórych, ale i swoim słabościom, w tym brakowi higieny, który szczególnie doskwiera sierżantowi… Ale nie uprzedzajmy faktów. Rok 2057. Jedynymi ludźmi na Ziemi są Polacy. Nie ma już Polski. Jest Twierdza Polska. Nie ma republiki parlamentarnej. Zastąpiło ją królestwo, poza granicami którego… powarkują orkowie malowani zbożem rozmaitem, gdyż Niemcy, Rosjanie, Ukraincy, Litwini, Czesi, Słowacy, Żydzi i Palestyńczycy, Egipcjanie tudzież Amerykanie, wszyscy zażyli N-Gen - lek na nieśmiertelność, którego polski parlament, wciąż się kłócąc, nijak nie umiał zalegalizować! Czy lek się sprawdził? Ależ tak! Po jego zażyciu, jest się nieśmiertelnym… orkiem. Bo lek okazał się mieć skutki uboczne. Orkowie uwielbiają ludzinę. Polacy zaś, chociaż smaczni i, przyznajmy to, w czasie pokoju całkowicie oddający pola… W czasie wojny nie maja sobie równych! Ku chwale twierdzy!!! Wydanie II powieści, która ukazała się po tym samym tytułem w 2016 roku, wzbogacone o postepilog.