Operacja "Piorun"

Tytuł oryginalny:
Thunderball
Reżyseria:
Terence Young (1915-1994)
Aktorzy:
Sean Connery (1930-2020)
Claudine Auger (1941-2019)
Adolfo Celi (1922-1986)
Luciana Paluzzi ...
Zdjęcia:
Ted Moore (1914-1987)
Kompozytor:
John Barry (1933-2011)
Scenariusz:
Richard Maibaum (1909-1991)
John Hopkins (1931-1998) ...
Producent:
Kevin McClory (1926-2006)
Wydawcy:
Imperial Entertainment Home Video (1965-2006)
Twentieth Century Fox (1965)
Edipresse Polska
Wydane w seriach:
James Bond 007
James Bond
Legendy Kina
007 Special Edition
Autotagi:
DVD
filmy i seriale
nagrania wideo
Więcej informacji...
3.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Moneypenny: Wezwano wszystkich agentów z dwoma zerami i ministra spraw wewnętrznych. • James Bond: Pewnie jego żona zgubiła psa”. • Emilio Largo, nr 2 organizacji WIDMO, jest szefem operacji, podczas której dochodzi do przejęcia samolotu NATO. Maszyna ma na pokładzie dwie bomby atomowe. By je wykraść organizacja przez lata przygotowuje się do operacji – podstawiają swojego człowieka w miejsce pilota, kierują samolot na odpowiednie wodne lądowisko, a potem przejmują bomby. To jednak nie jest cel WIDMA – dzięki ładunkom mogą szantażować rząd Anglii. Jeśli nie zapłacą im okupu, organizacja zbombarduje jakieś wielkie miasto. Na nogi postawiona zostaje cała MI6 – wszyscy agenci z licencją na zabijanie muszą wziąć udział w akcji. Bond rozpoznaje pilota, który brał udział w przejęciu bomb i zaczyna własne śledztwo. • Operacja piorun to czwarty film z serii o Jamesie Bondzie. Obraz nakręcono na podstawie ósmej powieści Iana Fleminga o tym samym tytule. Film miał premierę w 1965 roku. • Kolejny raz Bond musi zmierzyć się z międzynarodową organizacją przestępczą WIDMO. Przestępcy ukradli bomby atomowe, by móc szantażować rząd Anglii i w ten sposób wzbogacić się. Przypadkiem Bond jest w tym samym ośrodku, co fałszywy pilot, więc szybko trafia na trop prowadzący go do podejrzanego. • Historia ma wiele scen, które nagrywano w wodzie bądź pod wodą. Bond dużo nurkuje, pojawiają się też rekiny, które wprowadzają dodatkowy dreszczyk grozy. Główna bitwa między siłami dobra i zła także rozgrywa się pod wodą. Jest wyjątkowo spektakularna, warto ją obejrzeć. • Interesująca jest początkowa scena filmu, która nie jest związana z historią przedstawioną w jego reszcie. James trafia na pogrzeb swojego wroga i odkrywa, że on wcale nie umarł, lecz jest przebrany za wdowę. Udaje mu się go dopaść i wyrównać rachunki. Cała scena jest wyjątkowo bondowska, ale jej zakończenie to kwintesencja gatunku – agent odlatuje... jet packiem. W filmie nie brakuje gadżetów. Jest chociażby pastylka z czipem naprowadzającym czy kieszonkowa butla tlenowa. • Główną rolę ponownie otrzymał Sean Connery. Partneruje mu Claudine Auger w roli Domino Derval. W rolę czarnego charakteru wcielił się Adolfo Celi. To jeden z tych łotrów, których zapamiętamy na wieki – elegancki, w białym garniturze, z papierosem i przepaską na oku. W roli M zobaczymy Bernarda Lee, a w roli Q znowu pojawił się Desmond Llewelyn (w pięknej koszuli w kwiaty, co potem będzie jeszcze powtórzone w innych filmach). Mamy też Felixa Leitera, tym razem gra go Rik Van Nutter. • W Operacji piorun możemy też zobaczyć numer 1, szefa WIDMA. Ponownie jest on pokazany jedynie we fragmencie, nie widzimy go całego. Poznajemy tylko jego głos. Towarzyszy mu jego wierny kot, który będzie kolejnym symbolem filmów o Bondzie. • Nigdy nie przepadałam za Operacją piorun. Moim zdaniem trochę za mało się dzieje w tym filmie, nie wiem, czemu odnoszę takie wrażenie. Scena pod wodą niegdyś mnie nieco śmieszyła, ale teraz byłam pod jej ogromnym wrażeniem. Nie podoba mi się jednak pomysł na historię i spolszczenie Big Bena na Wielkiego Bena. • Jeśli lubicie filmy o Bondzie, ten też przypadnie wam do gustu. Nie jest zły, jest jednak nieco spokojniejszy niż poprzednie obrazy z serii. Nie to, że nic się tu nie dzieje, ale akcja jakoś nie powala na kolana, nie ma spektakularnych pościgów i bijatyk. Są za to niebezpieczne kobiety i to jest super!
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Reżyseria:Terence Young (1915-1994)
Aktorzy:Sean Connery (1930-2020) Claudine Auger (1941-2019) Adolfo Celi (1922-1986) Luciana Paluzzi Yaphet Kotto Julius Harris Clifton James
Zdjęcia:Ted Moore (1914-1987)
Kompozytor:John Barry (1933-2011)
Scenariusz:Richard Maibaum (1909-1991) John Hopkins (1931-1998) Kevin McClory (1926-2006)
Producent:Kevin McClory (1926-2006)
Autor oryginału:Ian Fleming (1908-1964)
Wydawcy:Imperial Entertainment Home Video (1965-2006) Twentieth Century Fox (1965) Edipresse Polska
Serie wydawnicze:James Bond 007 James Bond Legendy Kina 007 Special Edition
Autotagi:CD DVD filmy i seriale film i wideo kasety wideo nagrania wideo VHS
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 6 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo