Kiedyś o tym miejscu napiszę:

wspomnienia

Tytuł oryginalny:
One day I will write about this place
a memoir
Autor:
Binyavanga Wainaina
Lektor:
Sebastian Konrad
Tłumacz:
Marcin Michalski
Wydawcy:
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix im. Henryka Ruszczyca (2007-2017)
Wydawnictwo Karakter (2014)
Wydane w seriach:
Czytak Larix
Czytak Larix 21341-21357
ISBN:
978-83-62376-50-6, 978-83-62376-54-4
Autotagi:
czytak
literatura faktu, eseje, publicystyka
4.0

Takiej książki o Afryce jeszcze nie czytaliście. Nie znajdziecie w niej standardowego zestawu "prawdziwie afrykańskich tematów" podanych gładko przez nieustraszonego reportera. To specjalna mieszanka gatunków: wspomnień, reportażu i sagi rodzinnej napisana przez Kenijczyka, który krok po kroku odsłania przed nami swój świat. W tej porywającej, gęstej opowieści losy autora i jego rodziny splatają się z losami całego regionu - Kenii, Ugandy, Rwandy i RPA. Afryka widziana oczami Wainainy to niezwykły tygiel różnorodnych kultur i języków, kontynent pełen paradoksów i wewnętrznych sprzeczności, w którym polityka ma kolosalny wpływ na życie pojedynczych ludzi i rodzin. Wraz z autorem poznajemy codzienność mieszkańców Kenii, ale też i RPA wyzwalającej się właśnie z apartheidu, jedziemy z nim do Ugandy, Nigerii, Ghany i Togo. Wainaina ma fantastyczny zmysł obserwacji i geniusz językowy, dzięki którym każde, nawet najdrobniejsze zdarzenie (jak choćby wizyta na targu czy rozmowa z pracowniczką lotniska) pod jego piórem nabiera jędrności i staje się kluczem do zrozumienia skomplikowanego afrykańskiego świata. Jego opowieść daje nie tylko wgląd w rzeczywistość społeczną i polityczną części Afryki Wschodniej, jest także - a może przede wszystkim - pasjonującą czytelniczą przygodą. Wainaina pisze niebanalnie, z nerwem, dowcipem i stylistyczną odwagą, jakiej mógłby mu pozazdrościć niejeden poeta. Po przeczytaniu tej książki prawdopodobnie inaczej spojrzycie na Afrykę, Afrykanów, a może i na samych siebie.Binyavanga Wainaina (ur. 1971) kenijski pisarz, dziennikarz i intelektualista, założyciel pisma literackiego "Kwani?" ("Bo co?"), autor słynnego tekstu "Jak pisać o Afryce" ("W swoim tekście traktuj Afrykę jakby była jednym krajem. Jest gorąca i pylista, porośnięta trawami i pełna potężnych stad zwierząt oraz wysokich, chudych, głodujących ludzi (...)"). W 2001 roku zdobył nagrodę Cain Prize for African Writing, o której ciekawie pisze w książce.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Jest to moja pierwsza książka tego pisarza na pewno nie ostatnia,jak również o kontynencie afrykańskim.Bardzo ciekawa,napisana może trochę specyficznym językiem do którego trzeba się po prostu przyzwyczaić w trakcie czytania. • Gorąco polecam bo warto ją przeczytać.Dla ciekawskich,którzy chcą wiedzieć jaszcze więcej,polecam poszperać w google i odnaleźć np.Brenda Fassie, albo taniec ndombolo jak również wiele pięknych miejsc o których pisze autor książki.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo