Podróż na Alaskę

Tytuł oryginalny:
Put na Aljasku
Autor:
Bora Ćosić
Tłumacz:
Danuta Ćirlić-Straszyńska
Wydawcy:
Wydawnictwo Czarne (2008)
Legimi (2008)
Wydane w seriach:
Sulina
ISBN:
978-83-7536-047-9
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka

„Podróż na Alaskę” to znakomity dziennik podróży w czasie i przestrzeni. Wybitny intelektualista i pisarz Bora Ćosić wraz z żoną Lidiją Klasić zabiera nas do kraju, w którym się urodził, a który nie istnieje już ani na geograficznych ani na mentalnych mapach — do byłej Jugosławii, na Alaskę swego życia. Barwne portrety jugosłowiańskiej bohemy, reminiscencje lektur, zaduma nad burzliwą historią ostatnich dekad XX wieku tworzą swoisty pejzaż pamięci zaznaczony jedynie cienkim konturem czasu. Łagodna zaduma nad światem zapamiętanym i zastanym nie osłabia jednak znakomitego pióra Mistrza. Ostra jak brzytwa ocena kondycji współczesnego świata i nieprzyjemna prawda o cynizmie rodaków wypowiedziana prosto w twarz zapiera dech i budzi szacunek.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Grażyna Łyczakowska – członkini Dyskusyjnego Klubu Książki przy PiMBP w Olkuszu: Bora Ćosić to pisarz, eseista, publicysta urodzony w Zagrzebiu, mieszkający do wybuchu wojny domowej w Belgradzie. Za jego najważniejszą powieść uważa się książkę Rola mojej rodziny w światowej rewolucji. • Mam przed sobą małą książeczkę, wydaną przez Wydawnictwo Czarne w serii SULINA, która to seria na skrzydełku obwoluty informuje, że ta seria bada lądy wydawałoby się oczywiste, pokazując nieznane strony, fenomenu zwanego Europą. Tytuł tej książeczki to Podróż na Alaskę. Czyli gdzieś w odległe strony. Ale to nie metafora. Pisarz bowiem mieszka aktualnie w Berlinie, czasami pomieszkując w Rovinju, na półwyspie Istra. A jego podróż z żoną to podróż sentymentalna do Belgradu, przez Słowenię, Chorwację, Bośnię, po dziesięciu latach, gdy na progu wojny domowej w Jugosławii opuścił te ziemie. • Podróżując do miejsc swojego dzieciństwa i wieku dojrzałego wspomina niegdysiejsze i konfrontuje z obecnym. Przeraża go nacjonalizm i to co zrobił z jego ojczyzny. Na początku podróży planuje odwiedzenie starych znajomych, przyjaciół, miejsc, które tyle dla niego znaczyły. Ze smutkiem, ale też pewną bezsilnością ogląda biedę, brud, współczesną chaotyczną zabudowę i cmentarze. Konstatuje, że turyści znają tylko nadmorskie kurorty i ich opinia jest naskórkowa i myląca. Kraje, które powstały po rozpadzie Jugosławii okupiły swoją autonomię czystkami etnicznymi. Oblicza się, że śmierć poniosło 130 tysięcy osób, a liczba poszkodowanych (w różny sposób) sięga miliona. • Autor jest dojrzałym człowiekiem i daleko mu do pochopnych opinii na temat postępowania swoich dawnych znajomych, dziwi się tylko, jak narodowość czy religia potrafi znaleźć w ludziach, nieważne czy to w prostych chłopach czy z uniwersyteckim wykształceniem, pokłady obłędnej nienawiści. Sam będąc Serbem doszukuje się u swoich i żony przodków innych nacji i stwierdza, że posiadanie takich czy innych krwinek nie powinno determinować w jakim kraju chce się żyć, i co gorsza, w imię jego mordować. • Ta krótka wycieczka, jako podróż sentymentalna i w poszukiwaniu czasu minionego nie mogła się udać. Jest tylko próbą zrozumienia odwiecznych antagonizmów na tle religijnym, kulturowym na Bałkanach. • Książeczka nadal jest aktualna, pomagająca zrozumieć nie tylko starą Europę, ale cały współczesny nam świat. • Polecam.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo