Władysław Jarocki

Autorzy:
Zofia Weiss
Katarzyna Łomnicka
Wydawca:
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego (2015)
ISBN:
978-83-60189-53-5, 978-83-64448-61-4
Autotagi:
druk
katalogi
Źródło opisu: Biblioteka Kraków - Katalog centralny

Władysław Jarocki(1879-1965) - profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, animator ruchu artystycznego, wielki propagator sztuki polskiej poza granicami kraju, malarz o ogromnej pasji, oddany sprawie sztuki i sprawie ojczyzny. Jego wczesna twórczość, szukająca inspiracji na pograniczach ukraińsko-rosyjskich, w okolicach Charkowa i Krymu, oraz nieco dalej, w Gruzji i na Kaukazie, nabrała pełni malarskiej brawury w czasie wielokrotnych plenerów, głownie zimowych, na Huculszczyźnie. Od około 1911 roku zaczęły się one stopniowo przenikać ze światem górali tatrzańskich malowanym w Poroninie i jego okolicach, a później, aż do schyłku życia, na Harendzie w Zakopanem.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo