Annapurna - góra kobiet:

dramatyczny opis pierwszego kobiecego wejścia na jeden z najtrudniejszych ośmiotysięczników

Autor:
Arlene Blum
Tłumacz:
Hanna Urbańska
Przedmowa:
Maurice Herzog (1919-2012)
Wydawcy:
Wydawnictwo Agora (2014)
Kontrakt OSH (2014)
Poradnia K (2014)
Wydane w seriach:
Biblioteka Gazety Wyborczej
ISBN:
978-83-268-1316-0
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
5.0

Boleśnie szczera opowieść o pierwszej kobiecej wyprawie na cieszącą się złą sławą Annapurnę. To jedna z najinteligentniejszych książek na temat himalaizmu i fascynujący opis zarządzania grupą indywidualistek. Książka znalazła się na liście magazynu „Fortune” – The 75 Smartest Business Books We Know, zaś „National Geographic Adventure Magazine” wybrał ją jako jedną ze 100 najlepszych przygodowych książek wszech czasów. Arlene Blum (ur. 1945) – amerykańska alpinistka, feministka, pisarka, publicystka i naukowiec. Pisze na łamach „New York Timesa”, „Huffington Post” i „Science”. W 1978 roku zorganizowała i poprowadziła pierwszą kobiecą wyprawę na Annapurnę, wcześniej zdobytą tylko przez ośmiu himalaistów. Było to pionierskie przedsięwzięcie. Kobiety wywalczyły pozwolenie na wspinaczkę, zebrały 80 tysięcy dolarów, głównie ze sprzedaży koszulek z kultowym hasłem wyprawy „Annapurna. Miejsce kobiety jest na szczycie”, pokonały tysiące przeszkód i w 1978 roku Himalajska Ekspedycja Amerykanek wyruszyła do Katmandu.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Świetna książka. Godna polecenia. Jedna z najlepszych o tematyce górskiej jakie czytałam. Ksiazka dla kazdego.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo