Znachor:

Profesor Wilczur

Autor:
Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898-1939)
Wydawcy:
Wyd. Łódzkie (1985-1988)
Wydawnictwo Astrum
ISBN:
83-218-0501-9, 978-83-8298-167-4
Autotagi:
druk

Do rąk Państwa oddajemy dwie powieści "Znachor " i "Profesor Wilczur" w jednej książce jako całość losów Rafała Wilczura autorstwa Tadeusza Dołęgi - Mostowicza. Znachor, to "ten, kto zna choroby". To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludi. Znachorstwo jest często związane z zabobonami. Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne i magiczne,które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych, ale niekoniecznie. Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Powieść "Profesor Wilczur" została wydana w roku 1939 i przedstawia dalsze losy tego, który "zna choroby". Rafał Wiczur to osoba bez wykształcenia medycznego zajmująca się leceniem ludzi. Po odzyskaniu pamięci Rafał Wilczur powraca do swej dawnej pracy w klinice. Jednak intrygi jego dotychczasowego zastępcy Dobranieckiego doprowa do zniechęcenia. W końcu postanawia opuścić stolicę i zamieszkać z powrotem na wsi, gdzie czuje się potrzebny.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo