O Kajtku szczęściarzu

Autorzy:
Monika Sawicka
Monika M. Sawicka
Wyd. w latach:
2014 - 2014
Wydane w seriach:
Kajtek
ISBN:
978-83-7859-348-5, 978-83-7859-349-2
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
książki
proza
Więcej informacji...
5.0

Pewnego zimowego dnia moja córka przyniosła do domu maleńkiego pieska, który mieścił się na otwartej męskiej dłoni. Powiedziała, że to nowy psiak jej kolegi, który go przygarnął, bo ktoś zostawił go w zawieszonej na płocie reklamówce. Zimą. To cud, że maleństwo przeżyło. Kolega córki go wziął, ale nie mógł się nim zaopiekować na stałe. Po krótkiej naradzie rodzinnej postanowiliśmy, że szczeniaczek zostanie u nas. Mamy już dużego dorosłego psa - sunię, Lejdi, którą wzięliśmy ze schroniska dawno temu. Mamy także dwa koty - Felka i Fizię. Sunia przyjęła maleństwo jak matka - opiekowała się nim, karciła, uczyła. Koty - jak to z kotami bywa - nie szalały z radości, ale również zaakceptowały nowego domownika. Poprosiłam dzieci z dwóch przedszkoli, by zrobiły ilustracje do tej opowieści. Wy też możecie narysować Kajtusia. Na końcu książeczki, po ćwiczeniach, jest kilka wolnych stron na Wasze rysunki. Przygody Kajtusia Szczęściarza to moja pierwsza książeczka dla dzieci. Mam nadzieję, że się Wam spodoba, kochane dzieci. Życzę Wam dobrej zabawy! Autorka ;-) Spis treści Kilka słów od Moniki Sawickiej Rozdział pierwszy Pan Tata Kacpra Rozdział drugi Przygoda w autobusie Rozdział trzeci Psiak w reklamówce Rozdział czwarty Kajtek Rozdział piąty W nowym domu Rozdział szósty O krok od tragedii SŁOWNICZEK WYRAZÓW TRUDNIEJSZYCH ĆWICZENIA
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Nigdy nie wiesz jak będzie wyglądał Twój Anioł Stróż. • Pierwsza (i jak na razie jedyna) książka dla dzieci napisana przez Monikę Sawicką. Historia opowiada o Kajtku, uroczym kundelku. Psiaka poznajemy gdy odnajduje go Tata. Mężczyzna zabiera psiaka ze sobą do domu gdzie czeka na niego synek. Chłopiec i piesek od razu zostają przyjaciółmi. Pewnego razu na wakacjach u dziadków dochodzi do pewnego zdarzenia. Kajtuś staje na wysokości zadania dzięki czemu Kacprowi nic się nie stało. Przyjaźń chłopca i jego Anioła Stróża jest przepiękna. • Historia jest przyjemna. Przyjaźń opisana w książce może zdarzyć się każdemu dziecku. Podoba mi się natomiast fakt, że książka jest przystosowana dla sporej grupy wiekowej. Gdy dziecko nie umie jeszcze czytać może słuchać historii Kajtka. Duża i przejrzysta czcionka powoduje, że książeczka jest również odpowiednia dla dzieci, które uczą się czytać. Na końcu można odnaleźć słowniczek trudniejszych wyrazów oraz zadania dla dzieci. Zadania dostosowane są też do różnego wieku. Pierwsze zadanie sprawdza wiedze o książeczce. Dziecko mające 4 lata spokojnie sobie z nim poradzi. Kolejne zadania łatwiej będzie zrobić dziecku, które umie czytać. Na końcu jest również miejsce gdzie można narysować Kajtusia. Monika Sawicka do współpracy zaprosiła dzieci z przedszkoli. Dzieciaki miały za zadanie narysować sceny z książki, które można podziwiać czytając. Książki dla dzieci mają za zadanie rozśmieszać lecz przede wszystkim uczyć. Czego uczy Kajtuś? Każdemu należy pomagać, przyjaźń jest ważna oraz wielu innych mniejszych rzeczy. Podsumowując. Historia przyjemna i dostowana dla dzieci. Natomiast dodatkowe zadania, rysunki dzieci, czcionka sprawiają, że książka dostaje odemnie duże TAK. • Jest to książka dla dzieci dlatego też nie mogłam opinii wystawić sama. Książeczke po samodzielnym przeczytaniu zabrałam do dwóch domów. W jednym mieszka 20 miesięczny chłopczyk. Czytałam mu historie a on uśmiechał się i pokazywał na rysunki. Reagował żywo na to co działo się w historii. Gdy Kajtek zapobiegł tragedii klaskał. Historia zdecydowanie mu się spodobała. Później narysowaliśmy razem Kajtusia. Następnym domem jaki odwiedziłam był dom gdzie mieszka dziewczynka mająca 5 lat. Obecnie uczy się czytać więc to ona czytała mi. Po wszystkim powiedziała, że test na końcu był prosty. To właśnie Dziewczynka zwróciła mi uwagę na czcionkę. Powiedziała do mnie "Ciocia. Powiedz tej Pani, że podobają mi się takie literki, bo łatwiej mi czytać." Zatem Monika mówie Ci :) • Ustaliłam z rodzicami dzieci, że nie podam imion. Dziekuje natomiast, że mogłam je wypożyczyć :) • Czytanie tej książki było dla mnie świetną przygodą i swoistym powrotem do dzieciństwa • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autorzy:Monika Sawicka Monika M. Sawicka
Wydawcy:Wydawnictwo Internetowe E-bookowo (2014) NASBI (2014) IBUK Libra (2014) Legimi (2014) ebookpoint BIBLIO (2014)
Serie wydawnicze:Kajtek
ISBN:978-83-7859-348-5 978-83-7859-349-2
Autotagi:antologie dokumenty elektroniczne druk e-booki epika książki literatura literatura piękna literatura stosowana opowiadania poradniki poradniki i przewodniki powieści proza publikacje dydaktyczne zasoby elektroniczne zbiory opowiadań
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 10 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo