Rodzina Borgiów

Inne tytuły:
the second season
The Borgias
Zdjęcia:
Paul Sarrosy
Reżyseria:
Neil Jordan
Kompozytor:
Trevor Morris
Scenariusz:
Mario Puzo (1920-1999)
Lektor:
Piotr Borowiec
Aktorzy:
Jeremy Irons
François Arnaud
Holliday Grainger
Tłumacz:
Wojciech Stybliński
Wydawca:
Imperial CinePix (2013)
Autotagi:
audiobooki
DVD
filmy
Źródło opisu: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Rzeszowie - Katalog centralny filii
Więcej informacji...
5.0
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wspaniały serial. • dodam - nie dla mięczaków
  • Kardynał Rodrigo Borgia chce zostać papieżem. Inni kardynałowie jednak za nim nie przepadają – jest cudzoziemcem, na dodatek wpływowym, ambitnym i bogatym. Gdy wraz z synem, Cezarem, udaje mu się przekupić część duchownych i wygrywa konklawe, czuje, że spełniło się jego marzenie. Od tej chwili jako Aleksander VI jest jeszcze potężniejszym człowiekiem – od jego decyzji zależy, czy władcy europejscy będą pełnili swoje funkcje jako prawowite głowy państw. Jednak nie wszyscy są zadowoleni z wyników konklawe i zaczynają spiskować. Papież musi działać – chce, by jego rodzina była jeszcze bardziej wpływowa, ale musi też pamiętać o tym, że wrogowie nie śpią. Jak poradzi sobie papież? I czy może liczyć na rodzinę w tych trudnych chwilach? • Rodzina Borgiów to trzysezonowy serial z 2011 roku, opowiadający losy tytułowej familii, która znana była z ambicji, chęci posiadania władzy i rozwiązłości. • Tematów, które podejmuje serial, jest kilka. Przede wszystkim wątek religijny – kardynałowie są rozwiąźli i przekupni, papież ma dzieci i kochankę, spiski i chęć zamordowania głowy kościoła są na porządku dziennym. Wszystko rozbija się o aspekt władzy – każdy chce ją mieć, wielu nie może zrozumieć, dlaczego tak wysokie stanowisko piastuje nie-Włoch. Jeśli chodzi o pokazanie religii, to też jest tu kilka kwestii, które mogą zainteresować widza. Obrzędy, tradycja i msze to raczej tło wydarzeń, które rozgrywają się w serialu, ale często nie do końca są one związane z religią chrześcijańską (np. bal maskowy). • Równie silny jest motyw rodzinny. Papież pragnie, by jego familia została najpotężniejszą i najbardziej wpływową. Obsadza więc wysokie stanowiska bliskimi, aranżuje dobre małżeństwa, które nie tylko wzmocnią pozycję jego dzieci, lecz także dadzą mu armię czy pieniądze. Jednak nie jest łatwo słuchać ojca i wykonywać jego polecenia, o czym przekonuje się Cezare. Od zawsze chciał być wojskowym, a został kardynałem. Jego brat za to jest dowódcą papieskiej armii, ale raczej marnym. Swoich pragnień nie może też spełnić Lukrecja – nie podoba jej się to, że ojciec „handluje” jej ciałem. • Mamy więc nie tylko spiski, które chcą obalić papieża i zdegradować jego rodzinę, lecz także tarcia między samymi Borgiami. Rodzeństwo raczej za sobą nie przepada, są bardzo różni i dlatego trudno im się ze sobą dogadać. Silny, nieznoszący sprzeciwy Rodrigo nie chce jednak słuchać wymówek i cały czas próbuje uświadomić bliskim, że tylko rodzina jest ważna i że muszą trzymać się razem. • Akcja serialu nie rozgrywa się jedyne w Watykanie. Możemy obserwować też to, co dzieje się u wrogów papieża, słuchamy ich planów i widzimy, jak działają. Dodatkowo bardzo ciekawym wątkiem, który początkowo nie jest tak mocno pokazywany, jest ten związany z Michelottem. To płatny zabójca, który zaczyna pracować dla Cezara. Jego postać jest skomplikowana, niejednoznaczna, trudno wyrobić sobie o nim zdanie. • Obsada aktorska nie zawodzi. W roli papieża Aleksandra występuje fenomenalny Jeremy Irons, którego charyzma powoduje, że nie można oderwać od niego wzroku. Cezara gra François Arnaud – szalenie przystojny, nadający swojemu bohaterowi specyficznego uroku, rozdarcia, ale też spokoju ducha, którego może mu pozazdrościć ojciec. W rolę pięknej Lukrecji wcieliła się Holliday Grainger. Mamy jeszcze jednego Borgię, którego losy nas ciekawią, a mianowicie Juana (David Oakes). I choć nie da się jego bohatera lubić, to świetnie obserwuje się jego postępowanie. Dodajmy do tego jeszcze Seana Harrisa w roli Michelotto i Petera Sullivana jako Ascanio Sforzę i mamy chyba wszystkich ważniejszych bohaterów, których możemy oglądać na ekranie. • Mocnych stron serialu jest kilka. Po pierwsze interesująca fabuła, która pokazuje kościół od zupełnie innej strony. Do tego trudne relacje rodzinne, miłość i nienawiść do bliskich. Poza tym świetne kostiumy, doskonała gra aktorska i zaskakujące momenty. Rodzinę Borgiów ogląda się dobrze, choć oczywiście są lepsze i gorsze chwile, tak samo jak bardziej i mniej dopracowane wątki. Mimo wszystko dwa sezony obejrzałam bardzo szybko, a z trzecim, choć uważam, że jest najlepszy, męczyłam się, nie chcąc tak szybko skończyć swojej przygody z serialem. • Jeśli lubicie seriale historyczne i szukacie krótkiego obrazu (zaledwie 29 odcinków, serial zakończony), który da wam intrygi, miłość, władzę i zajmującą fabułę, na pewno powinniście sięgnąć po Rodzinę Borgiów. I choć nie do końca serial pokrywa się z zapisem historycznym, na pewno jest ciekawy i wciągający.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Inne tytuły:the second season The Borgias Bezpańskie psy Borgias Byk Borgiów Dzień popiołów Oblężenie Forli Paolo Piękny podstęp Prawda i kłamstwa Rodzina Borgiów Sezon 2 Wybór Wyznanie Świat cudów
Zdjęcia:Paul Sarrosy
Reżyseria:Neil Jordan
Kompozytor:Trevor Morris
Scenariusz:Mario Puzo (1920-1999)
Lektor:Piotr Borowiec
Aktorzy:Jeremy Irons François Arnaud Holliday Grainger
Tłumacz:Wojciech Stybliński
Wydawca:Imperial CinePix (2013)
Autotagi:audiobooki DVD filmy film i wideo literatura nagrania
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo