Ja jako wykopalisko

Kto jeśli nie on odsłoni przed nami tajemnicę tamtych czasów? Kto równie sugestywnie, z humorem i swadą opowie o PRL-u, Stanisławie Barei, Bogumile Kobieli i Zbigniewie Cybulskim...? W 1972 r. Jacek Fedorowicz, już wówczas bardzo popularny, spisał swe wspomnienia z młodości. Nie wydał ich, gdyż nie zgodził się na ingerencję cenzury, zarzucającej tekstowi polityczną niepoprawność. Zapiski po latach przypadkiem wpadły mu w ręce. Pisarz uzupełnił je współczesnym komentarzem i zaniósł do wydawnictwa. Tak właśnie powstał ten osobliwy miks wspomnień, to intrygujące wykopalisko myśli i wrażeń, skrzące się dowcipem i inteligencją. Kabareciarz legendarnego studenckiego teatru Bim-Bom, rysownik, konferansjer, redaktor opowiada o śmiesznym i dziwacznym życiu kulturalnym w PRL-u, a bohaterami niezliczonych anegdot są - prócz jego we własnej osoby - m.in. Bogumił Kobiela, Stanisław Bareja i Zbigniew Cybulski. To cudowna fabuła, która próbuje zatrzymać przemijający czas. Odczytana przez samego Jacka Fedorowicza, zyskuje na oryginalności i wiarygodności.