Kochankowie róży wiatrów:

Powieść z 1960 roku, której akcja rozgrywa się w Gdańsku. Dwójka bohaterów pracuje w Stoczni Gdańskiej. Autorka przedstawia losy zwykłych mieszkańców miasta, ich nadzieje, troski, romanse. Fragment powieści: - Pytam, czy mam stąd pójść i nie wrócić więcej? Chcesz tego? Ewo! Odpowiedz! Nie będę pytał o nic. Chcesz, żebyśmy się rozstali? - Nie! Och, nie! - Ewa obejmuje go gwałtownie ramionami. - Boże! Ty miałbyś stąd pójść i już nie wrócić? Ty miałbyś to zrobić? Nie! Nie oddam cię! Nie oddam cię nikomu! To nieprawda, wszystko nieprawda! Nic nie jest ważniejsze niż miłość. Nie chcę patrzyć ludziom w oczy! Nie chcę! Nic nie obchodzą mnie ludzie. Nikt mnie nic nie obchodzi. Zostań! Błagam cię, zostań! - Nie płacz! Przecież jestem tutaj. Jestem przy tobie. - Zostań, och, zostań! Trzymaj mnie mocno, nie chcę o niczym myśleć, o niczym nie chcę myśleć. Wszystko nieprawda! Głupstwo i nieprawda. Jesteś tylko ty i ja i nikogo nie ma poza nami. Tylko ty i ja i nikogo, nikogo więcej.