Bieszczady w PRL-u. Część druga

Autor:
Krzysztof Potaczała
Wydawca:
Wydawnictwo Bosz (2013)
ISBN:
978-83-7576-187-0
Autotagi:
druk
książki
Źródło opisu: Miejska Biblioteka Publiczna im. Juliana Przybosia w Przeworsku - Katalog księgozbioru
4.0

Druga część zbioru reportaży Krzysztofa Potaczały o Bieszczadach w czasach PRL-u. Prawdziwe, w większości mało znane historie i anegdoty oparte na dokumentach i wywiadach ze świadkami tamtych czasów. Pierwsze bieszczadzkie bazy studenckie i osada „hipisów” w Caryńskiem, dzieje pomnika gen. Świerczewskiego i historia Chaty Socjologa, kościół zbudowany w jedną noc i cerkiew odbudowana dzięki uporowi jednego człowieka, kombinat drzewny "Ustianowa" i wojskowe gospodarstwa rolne, plany stworzenia skansenowej wioski w Łopience i bombowa wizja towarzysza Gierka, wreszcie podróż pociągiem pod sowieckim nadzorem - to tematy tej bogato ilustrowanej archiwalnymi zdjęciami książki.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wciąga od pierwszej strony, ze swadą, zaangażowaniem, znajomością szczegółów napisana książka. Dowiedziałem się z niej sporo o Chacie Socjologa, planach związanych z cerkiewką w Łopience, rozwoju Ustrzyk Dolnych. • Autor sięga nie tylko po wspomnienia studentów, niebieskich ptaków, robotników i inżynierów, ale także po akta IPN, by spróbować podejrzeć zmagania władzy z niepokornym duchem bieszczadzkich osadników. • Potaczała zaczyna od historii upamiętnienia Karola Świerczewskiego, kończy gorzkimi refleksjami dotyczącymi marnowania potencjału, wysiłków, szans. • Całość napisana rzeczowo i przystępnie, zilustrowana czarno-białymi fotografiami. • Warto.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo